Hij eist een ja. En beseft niet wat hij kapot maakt.
Zij ís zijn poort naar verbinding
Via haar lijf voelt hij zich gewenst.
Gezien. Bemind.
En nu trekt zij zich terug.
Niet ineens.
Langzaam. Onzichtbaar bijna.
Een paar seconden minder kussen. Minder aanraken. Haar ogen gesloten.
Tot haar hele lichaam verandert in een muur die hij niet meer kan passeren.
In plaats van te rouwen, dringt hij aan.
In plaats van te vragen wat zij nodig heeft, eist hij.
Hij wil haar wakker schudden
Terugwinnen. Terug naar hoe het was.
Hij wil de intimiteit voelen die ooit vanzelfsprekend was.
Wil haar houden aan oude beloften. Want als zij ooit ja heeft gezegd, mag ze nu toch geen nee zeggen?
Zijn woede is niet alleen woede
Het is rouw.
Om verloren aanraking. Verdwenen vanzelfsprekendheid.
Om zijn eigen behoefte – die niet langer vervuld wordt.
Maar hij kent geen andere taal dan aandringen.
En hoe harder hij duwt, hoe verder zij zich terugtrekt.
Hij noemt haar egoïstisch
Zij hoort zijn verwijt.
Maar onder zijn woorden zit een veel diepere angst:
Je verlaat me. Je wil me niet meer. Je begeert me niet meer.
En in plaats van te voelen hoezeer dat zeer doet, zoekt hij naar controle.
Pressie. Maakt aanspraak op afspraken.
Omdat niemand hem heeft geleerd hoe hij zijn eigen pijn kan dragen
Is hij niet in staat om te zeggen:
"Ik mis je. Ik verlang naar je. Ik weet niet hoe ik je moet bereiken zonder je kwijt te raken."
En dus duwt hij haar steeds verder weg.
Niet omdat zij geen seks meer wil.
Niet omdat hij slecht is.
Maar omdat verlangen zich niet laat afdwingen.
Omdat liefde niet groeit op angst.
Omdat een lichaam geen contract is, maar een levend wezen.
Kunnen ze samen verder?
Je leest het hier .
Bemin Jezelf en Elkaar,
Judith Bruin
Oprichter Sacred Sex Academy