Ze droomt steeds dat hij vreemdgaat

Soms tot drie nachten achter elkaar.

Ze wordt wakker met diezelfde kilte.
Zijn gezicht, zijn handen – bij een ander.

En zij, ergens op de achtergrond.
Stil. Alleen. Niet woedend. Wel verdrietig. En verward.

Ze zegt er niks over.
Niet tegen hem.
Niet tegen haar vriendinnen.

Het is maar een droom, toch?
Maar het blijft in haar hangen.

Als rook in gordijnen.
Als een geur die nergens vandaan lijkt te komen, maar toch alles doordrenkt.

Wat is haar angst?

Misschien gaat die droom minder over hem, en meer over haar.
Over iets dat uit haar handen is gegleden.

Iets wat ooit vanzelf sprak – verlangen, lijf, leven – maar nu ver weg voelt.

Misschien laat de droom zien hoe ver ze van zichzelf verwijderd is geraakt.

Een stille waarheid
Hij gaat niet vreemd.
Zij raakt zichzelf kwijt.

En ergens weet ze dat.
Niet in haar hoofd.
Maar in haar lijf.
In die brok in haar keel.
In die zin die ze niet uitspreekt.

Ze wil terug

Er moet iets veranderen.
Ze weet nog niet wat.
Maar wel dat ze terug wil.

Ze wil terug. Niet alleen naar vroeger. Niet per se naar hem.
Maar naar zichzelf. Naar het deel in haar dat nog kon voelen.

Naar haar lijf, dat niet op slot zat.
Naar het verlangen dat nog vanzelf kwam – warm, wild, eigen.

Ze verlangt naar een bedding waarin ze weer mag zakken.
Waar ze zich niet hoeft aan te passen, maar mag thuiskomen.
Waar ze geen rollen hoeft te spelen, maar weer echt mag zijn.

Wat ze zoekt is een opening.
Een deur naar binnen. Naar leven. Naar levendigheid.

Zodat ze niet alleen wéét dat ze iets mist, maar weer vóélt wat haar roept.

"Ik had steeds die nachtmerries over vreemdgaan. Judith had me uitgelegd wat het betekende, maar ik dacht: als ik écht ga voelen, verlies ik mezelf. Het tegenovergestelde gebeurde: door dieper te voelen vond ik mezelf. Niet makkelijk, wel echt."
– Lisa (37, moeder van 2 jongens)

Wil je ook gewoon jezelf kunnen zijn?

Meld je dan aan voor de Sacred Seksles.

Bemin Jezelf,
Judith Bruin