Ik was nog een kind

En er was niemand die me beschermde 

Je wilt begrijpen waarom je lichaam niet altijd meewerkt.
Waarom aanraking soms te veel is. Of die ene blik.
Waarom je schaamte voelt - terwijl je niets verkeerd hebt gedaan.

Je wilt vrij zijn in je seksualiteit.
Niet overleven, maar ervaren.
Niet analyseren, maar voelen.

Je wilt gewoon jezelf kunnen zijn.
Zonder angst. Zonder verkramping.

Als je voelt: mijn seksualiteit is beladen. Bezoeldeld.
En als je jezelf weer terug wilt vinden.

Lees dan verder.

Wanneer het lichaam niet meewerkt

Seksualiteit wordt vaak geassocieerd met verlangen, plezier en verbinding.
Maar voor een verrassend grote groep mensen voelt seksualiteit niet vrij.
Het is ingewikkeld. Beladen. Of juist afwezig.

Niet omdat er geen liefde is.
Niet omdat iemand geen verlangen kent.
Maar omdat het lichaam iets anders doet dan je zou willen.

Dat is verwarrend.
Je wílt je openstellen.
Maar op het moment zelf trekt iets zich terug.
Je voelt niets. Of juist te veel.
En daarna: schaamte, schuld, of de gedachte dat er iets mis met je is.

Oude stress, jonge ervaring

Die reactie komt niet uit het niets.
Vaak heeft je lichaam op jonge leeftijd iets moeten doen om te overleven.

Niet alleen door wat er wél gebeurde.
Maar juist ook door wat er ontbrak:
Bedding. Bescherming. Taal. Iemand die zei: “Stoppen. Dit mag niet. Kom maar bij mij".

Soms was er fysieke grensoverschrijding.
Soms emotionele belasting die te groot was voor een kind.
Soms werd je als kind geconfronteerd met volwassen seksualiteit. 

In alle gevallen ben je te vroeg ontwaakt.  
Te snel volwassen geworden.
Helemaal alleen.

Geen herinnering, wel reactie

Mensen die hier last van hebben, herinneren zich niet altijd ‘iets ergs’.
En toch reageert hun lichaam alsof het in gevaar is.

Dat komt omdat het zenuwstelsel geen tijd kent.
Het onthoudt niet in verhalen, maar de situaties.

Als aanraking ooit onveilig was —
of als nabijheid verward werd met spanning —
dan blijft het lichaam hetzelfde patroon volgen.

Het reageert met afwijzing. Sluit zich. 
Of opent zich nog voordat jijzelf er klaar voor bent. 
Niet uit onwil.
Maar uit bescherming.

Wat er níet gebeurde

Het zijn niet alleen grote trauma’s die diepe sporen achterlaten.
Soms zijn het juist de kleine dingen, die je herhaaldelijk hebt meegemaakt. 
Situaties waarin je niet gesteund werd. Je onmachtig voelde. 

– Een kind dat geen 'nee' mag zeggen en een oom of tante moet kussen
– Iemand die een grens niet voelt en over de jouwe heengaat
– Te vroeg getuige zijn - of zelf meemaken - van iets wat je nog niet kunt begrijpen

Van iets wat nooit had mogen gebeuren. 

Wat er niet was heeft zo mogelijk nog meer impact:
Geen ouder die je serieus neemt.
Niemand die tussenbeide komt.
Niemand die je gelooft waardoor jij je schaamt. 
De schuld op je neemt.

Zonder hulp raak je overspoeld.
Als de situatie overweldigend is leer het:
Hier ben ik niet veilig.

Cortisol: waarom ontspanning soms niet lukt

Wanneer stress niet erkend of gedragen wordt,
blijft het lichaam in een alerte staat.

Dat komt door het stresshormoon cortisol.
Die houdt je systeem wakker, klaar om te reageren.
En blokkeert tegelijkertijd precies dat wat nodig is voor ontspanning:
de aanmaak van oxytocine en dopamine.

Je wílt genieten.
Je wílt voelen.
Maar je lichaam kan niet ontspannen of openen.

Niet omdat je iets fout doet.
Maar omdat je lichaam niet weet wat veiligheid is.
Sterker: als het eenmaal veilig is voelt dat zo vreemd, dat je lichaam onbewust een veilige situatie tot onveilig verklaart. 
En dus in de stress-respons schiet. 

Schaamte als bescherming

Een van de hardnekkigste reacties op deze patronen is schaamte.
Niet alleen over wat er gebeurd is,
maar over wat je lichaam deed.

– Schaamte over geen Nee kunnen of durven zeggen
– Schaamte over opwinding in grensoverschrijdende situaties
– Schaamte over mee zijn gegaan, terwijl iets in jou ‘nee’ zei

Maar schaamte is geen schuld
Het is wat het lichaam kiest wanneer machteloosheid te groot is.
Het geeft het idee dat je nog iets had kunnen doen.
En dat voelt veiliger dan toegeven: ik kon het niet stoppen. En ik was alleen.

Als je ontwikkeling stokt

Seksualiteit hoort zich langzaam en spelenderwijs te ontwikkelen.
Met ruimte. Veiligheid. Nieuwsgierigheid.
Vanuit onschuld. 

Maar als die bedding ontbreekt, stopt de natuurlijke ontwikkeling.
Je seksualiteit raakt vervormd.

In plaats van nieuwsgierigheid ontstaat verwarring.
In plaats van vrijheid ontstaat controle willen houden.
In plaats van voelen wil je presteren. Overleven.

En ook al ben je nu volwassen,
je lichaam herhaalt nog steeds wat het toen leerde.

Waar heling begint

De meeste mensen proberen dit eerst te begrijpen.
Ze gaan praten. Analyseren. Verklaren.

Maar het lichaam heelt niet door denken.
Het heelt door voelen.
In een omgeving waar niets hoeft.

Waar aanraking zonder bedoeling is.
Waar grenzen niet getest, maar gerespecteerd worden.
Waar je lichaam nieuwe ervaringen mag opdoen - in veiligheid.

Dat is waar heling begint.
Niet bij een oplossing.
Maar bij erkenning.

Je bent niet stuk

Er is niets mis met je.
Je hoeft niets te fixen.
Je lichaam heeft alleen lang geprobeerd je te beschermen.

En wat je ooit hielp om te overleven,
mag nu ruimte maken voor iets anders.

Voor rust.
Voor aanwezigheid.
Voor jezelf.

Seksualiteit is geen prestatie.
Geen truc of quick-fix.

Het is:
Voelen. Landen in je lichaam.
In je tempo.
Op jouw voorwaarden.

En soms begint dat met één zin.

'Ik was nog een kind.
En er was niemand die me beschermde.'

Heeft dit iets geraakt en wil je misschien hulp hierbij?
Begin dan gratis en vrijblijvend.  

Bemin Jezelf,

Judith Bruin
Oprichter Sacred Sex Academy
& Sexual Trauma Healing