Paniek: het wordt herfst. Vermoeidheid en je somber voelen ligt op de loer
Maar dat overkomt je alleen als je nog niet durft te vertrouwen op de kracht van de aarde.
Op de voorpagina van de krant staat het in hoofdletters:
De herfst komt eraan
Voor veel mensen is dat een lastige periode.
De zon wordt zwakker. De dagen worden korter.
Je voelt je misschien moe, minder gemotiveerd, of zelfs somber.
En dat is niet gek.
We zijn zó gewend geraakt aan licht, aan snelheid, aan doorgaan,
dat meebewegen met de natuur - en dus vertragen - al snel aanvoelt als een probleem.
Alsof je faalt als je even niet 'aan' staat
Alsof het licht altijd van jou moet komen.
Je kunt je energiek en blij voelen in de winter, maar dan zul je moeten leren vertrouwen op de aarde.
Op haar draagkracht.
We vertrouwen de aarde niet voldoende
We zijn het contact met de aarde grotendeels kwijtgeraakt.
De natuur is iets geworden dat we moeten beheersen. Zoals het opkomende water.
Wij tegen het water - maakt dat we natuur op afstand zetten.
Net als ons eigen lichaam. Maar dat kan niet zonder gevolgen. Want je lichaam is natuur.
En als je haar alleen maar bewoont vanuit je hoofd, dan mis je de kracht die in je lichaam aanwezig is.
De herfst nodigt juist uit om te zakken
Meer verbinding te maken met je lichaam - en dus de aarde.
Die diepe, krachtige en voedende energie. Meer te vergelijken met kerosine dan met kaarslicht.
En nee, je hoeft in de winter niet net zo actief te zijn als in de zomer. Liever niet zelfs.
De winter is bedoeld om op te laden
En wat zo fijn daaraan is: je hoeft daar niets voor te doen. Alleen iets voor te laten.
Je hoeft je 'alleen maar' te laten dragen.
Je te herinneren: ik ben een kind van deze aarde.
We vergeten vaak dat alles wat je bent en hebt, uit haar voortkomt: je lichaam. Je eten. Je kleren. Je fiets.
En ondanks alles wat ze ons zo gul geeft, durven we niet op haar te vertrouwen
Maar door je lichaam écht te bewonen, leer je weer vertrouwen op die enorme draagkracht.
En juist dán wordt de herfst niet zwaar, maar rijk.
Niet somber, maar een oase.
Bewonen = verbinden
Blijf niet rondrennen. Probeer niet voor alles een antwoord te vinden. Maar zak. In je lichaam, in je bekken.
En van daaruit kun je dan kiezen:
Wat wil ik geven?
Waar wil ik stoppen?
Wat is van mij?
Wat hoort bij de ander?
Wil je dit zelf ervaren?
Kom dan 3 november naar de Inwijdingsdag:
Een dag waarin je zakt, voelt, rust en oplaadt.
Waar je contact maakt met de kracht van de aarde - en met jouw eigen draagkracht.
Want ook jij mag gedragen worden.
Juist nu.
Bemin Jezelf en Elkaar,
Judith Bruin
Oprichter Sacred Sex Academy
& Sexual Trauma Healing