Magie van seksuele energie - Hoofdstuk 2

15-6-24

‘Zin hebben in seks is zin hebben in het leven’

‘Zin in seks’ wordt vaak gekoppeld aan het hebben van een hoof of laag libido. Blijkbaar is het iets waar je mee geboren wordt, of niet. Maar libido is gewoon een emotie, net zoals bijvoorbeeld blijdschap of boosheid. Afhankelijk van de situatie kunnen emoties je openen of afremmen. Ook de mythe dat mannen meer zin zouden hebben dan vrouwen is inmiddels achterhaald. Wel is het zo dat mannen tijdens penetratie-seks vaker een orgasme krijgen en vrouwen vaker pijn ervaren tijdens die manier seks. Dit verklaart mogelijk het wel of geen zin hebben in penetratie-seks, maar seks is zoveel meer dan dat. Seks is leven.

#Judithffvraagje, moet je dan de hele dag geil zijn?
Nee, zeker niet. Als je geil bent wil je meestal iets, namelijk klaarkomen. Je hebt dus een duidelijk doel, waar op zich niets mis mee is. Doelgericht zijn is een meer mannelijke kwaliteit, waar zowel mannen als vrouwen gebruik van maken. Zin in het leven is natuurlijk meer dan willen klaarkomen. Dat is een combinatie van intens aanwezig kunnen zijn en tegelijkertijd een permanent vakantiegevoel ervaren. Om die staat te bereiken heb je (veel) energie nodig, die je gewoon tot je beschikking hebt als je afdaalt naar je bekken.

Mannelijke versus vrouwelijke seksualiteit
Laten we vooropstellen dat de ene vorm niet beter is dan de andere, maar dat ze elkaar aanvullen en dat er een balans tussen die twee nodig is. Mannelijke seksualiteit is namelijk meer doel- en prestatiegericht, snel, actief, individueel, sterk, gedurfd, naar buiten gericht, rationeel, heet en visueel. Op deze manier worden ook de meeste kinderen gemaakt. Vrouwelijke seksualiteit is meer passief, vertragend, verstillend, naar binnen gericht, ontvankelijk, zinnelijk, sensueel, doelloos, warm, berustend, geduldig, dragend, voedend en verdiepend. Deze vorm maakt het mogelijk om ook in onszelf (dat geldt dus ook voor mannen) iets nieuws te laten groeien. Vergelijk het met een zwangerschap, waarbij je in vertrouwen wacht op wat er uit het donker tevoorschijn komt. Niet wachten in de zin van afwachten, maar wachten in de zin van dragen en tot die tijd doen wat nodig is.

Vier seizoenen seksualiteit
Als je een mensenleven vergelijkt met de seizoenen van het jaar, zou je ook kunnen zeggen dat de lente en het voorjaar (jeugd en adolescentie) om een meer opgaande, mannelijke energie vraagt. En dat de herfst en winter (rijpe vrouw of man die doorgroeit naar een wijze vrouw of man) vraagt om een meer inwaartse, vrouwelijke seksualiteit. Maar als niemand je dat vertelt, is het niet vreemd dat je ook in je herst- en winterperiode blijft vasthouden aan de doelgerichte, mannelijke manier van seksualiteit. Het vasthouden aan de lente en zomer, het jeugdige en het in de kracht van je leven staan, zie je vaker terug. Botox, borstvergroting en vulva-correcties (om niet medische redenen) zijn daar een goed voorbeeld van. Het rijper worden en je voorbereiden op je volgende reis, daar doen we niet aan in onze cultuur. De dood wordt weggemoffeld als iets voor later, omdat we geloven dat we ophouden te bestaan als ons lichaam sterft. We onderdrukken en ontkennen de herfst en de winter zowel in onze seksualiteit als in ons dagelijks leven, waardoor er altijd problemen in je (seksuele) relatie en leven ontstaan.

Vrouwen voelen vaker intuïtief aan dat er meer mogelijk moet zijn in seksualiteit, ook omdat voortplanting al veel eerder geen rol meer speelt in hun leven. Vertrouw op dat gevoel, want het klopt.
Hoe langer een leven of relatie duurt, hoe meer er (onbewust) naar vrouwelijke seksualiteit wordt verlangd. Best logisch dat vrouwen dit eerder opmerken en er vaak ook meer behoefte aan hebben. Heb je eenmaal deze vorm van seksualiteit ontdekt, draait het niet langer om wel of geen zin hebben in seks, maar om zin in het leven. Want heb je zin in het leven, ben je ontvankelijk en bewust aanwezig. Dan kun je veel beter aangeven wat je wel en niet wilt of wat je misschien wilt. Je seksuele levensenergie stroomt dan vrij én vrijwillig begrensd door je heen, zodat je eindelijk kunt zijn wie je altijd al geweest bent. Ook in je seksualiteit.

Vaak of fijn?
Vraag je aan een man in hoeverre hij tevreden is over zijn liefdesleven, is meestal de frequentie de bepalende factor van zijn antwoord. Terwijl voor de meeste vrouwen niet zozeer belangrijk is hoe vaak ze seks heeft, maar hoe ze seksualiteit ervaart. Vrouwen en mannen blijken namelijk net zoveel seksuele behoeften te hebben en ze kunnen er ook net zoveel van genieten, mits beider behoeften vervuld worden. Vrouwen willen best vaker seks, maar meestal niet de seks zoals ze die met hun man of partner hebben. Dat ligt niet aan hem of haar, maar aan een gebrek aan kennis. In onze cultuur is namelijk veel meer bekend over de mannelijke manier van seks hebben en nog maar heel weinig over de vrouwelijke vorm. Twee kanten van dezelfde medaille, die je allebei nodig hebt als je samen tot op hoge leeftijd van seks wilt kunnen genieten. Het onderdrukken van de vrouwelijke seksualiteit is dus geen mannen- of vrouwenprobleem, maar een gezamenlijk probleem.

Grote kloof
In het Westen is er niet alleen een orgasmekloof ontstaan tussen man en vrouw, maar er is ook een kloof gecreëerd tussen ons dagelijks leven en ons seksuele leven. Alsof we alleen seksuele wezens zijn als we seks hebben. Dat klopt niet, we zijn geboren als seksuele wezens en we blijven dat tot aan onze dood, ook als je geen seks hebt. Bovendien kan zin in seks je seksuele relatie onnodig onder druk zetten, als je gefocust bent op een orgasme. Want wanneer seks doelgericht wordt, verdwijnt de vrouwelijke vorm van seksualiteit en is er weinig tot geen ruimte voor mystiek, creatie of onderzoek: er is immers een doel dat behaald dient te worden. In de praktijk zie je vaak dat als de ene partner alleen doelgerichtte seks wil, de andere partner ter bescherming een ‘seksallergie’ ontwikkelt. Zo ontstaat er een destructief patroon van aantrekken en afstoten, waarbij de één seks wil om zich te verbinden en de ander eerst verbinding wil en daarna misschien seks.

#Judithffvraagje, wat is een ‘seksallergie’?
Als je weinig of geen voldoening (meer) haalt uit seksualiteit, wordt seks iets iets wat je liever niet hebt, zoiets als luizen in de sla. Wil je lief wel seks en ga je daarin mee, is er geen sprake meer van geven en ontvangen, maar slaat het om in verduren en nemen. Dat is voor beide partners desastreus, want wie wil nu iets nemen van een geliefde. Door te verduren ontstaat er uiteindelijk een seksallergie: elke toenadering van degene die wel seksuele intimiteit wil, wordt opgevat als nemen, iets komen halen of graaien.

Beminnen
Hoe kom je weer tot elkaar als seks voor verwijdering zorgt of een routinematig riedeltje is geworden? Vaak doen we verwoede pogingen om dit samen op te lossen, maar zoals Einstein al opmerkte, kun je een probleem niet oplossen op het niveau waar het zich openbaart. Er kan alleen iets anders tussen twee mensen ontstaan, wanneer tenminste één van beiden iets verandert. Want als één van beiden iets verandert, verandert er automatisch iets in de interactie. Aan die wetmatigheid kan niemand ontkomen. Nu denk je misschien dat je jezelf moet veranderen door je aan te passen, maar zo werkt het niet. Veranderen betekent juist dat je stopt met jezelf aanpassen en dat je eindelijk wordt wie je altijd al geweest bent. Helemaal jezelf zijn, ook in je seksualiteit, is vaak het spannendste wat je te doen hebt. Wat daarbij enorm helpt is jezelf leren beminnen.

#Judithffvraagje, wat is een Beminnen?
Jezelf beminnen wordt vaak verward met mastuberen, net als elkaar beminnen je misschien doet denken aan seks, maar het is totaal iets anders. Bij beminnen speel je wel met orgastische energie, maar er is geen doel. Daardoor kan de seksuele levensenergie door je hele lichaam stromen en vul je jezelf van binnenuit op. Je (seksuele) geluk hangt niet langer af van iets of iemand buiten jezelf, maar je ervaart een soort permanente grondtoon van geluk in jezelf. Je hebt je partner niet langer nodig (dat is vreemd in onze cultuur) en dus kun je elkaar oprecht ontmoeten. Er opent zich een kier die leidt naar magische seksualiteit. Samen of solo.

Complex of gecompliceerd
Je bent een seksueel wezen in een lichaam, maar wat dat precies inhoudt is best complex. Niet te verwarren met gecompliceerd, want dat is je lichaam zeker niet. Gecompliceerd wordt het als je meer vanuit je hoofd leeft dan vanuit je lichaam. We bestaan immers uit drie belangrijke centra: hoofd, hart en bekken, die je alle drie dient te bewonen en die ook nog eens met elkaar in lijn horen te staan, zodat ze samen kunnen werken.

Volgens de Taoïsten zijn we een bundel sterrenstof, die dankzij ons lichaam gefixeerd is in tijd en ruimte. Daarbij is elk mens een wonder op zich. Wat we zijn is bijna niet te bevatten, maar we kunnen het wel ervaren, mits we aanwezig zijn in ons lichaam. Het belichamen van je lichaam is één van de grootste uitdagingen van het leven. Als dat je lukt kan de seksuele energie vrij rond stromen, kun je eindelijk zijn wie je altijd al geweest bent en bovendien zullen je dromen sneller uitkomen.

Een stukje geschiedenis
De seksuele revolutie in de tweede helft van de 20ste eeuw was het meest spectaculairst in de jaren ‘60 en ‘70. Seks werd bespreekbaar, de pil kwam beschikbaar en seks voor het huwelijk nam een hoge vlucht. Een belangrijke stap in de seksuele ontwikkeling van de mensheid, alleen zijn we van seksuele onderdrukking doorgeschoten naar seksuele grenzeloosheid. Natuurkundig gezien een normale beweging: van het ene uiterste verval je in het andere uiterste, opdat de middenweg gevonden wordt. Verval, omdat gebleken is dat grenzeloze seksualiteit niet het adequate antwoord is op seksuele onderdrukking. Grenzeloos klinkt misschien leuk en lekker, maar is gemakkelijk grensoverschrijdend. Vele vrouwen hebben seksuele bevrijding verward met mannelijke seksualiteit. Onder het mom van vrije keus, realiseerde zij zich vaak pas vele jaren later, dat ze grotendeels de behoeften van mannen hebben gefaciliteerd. Van mannen die ook nog geen verbinding met hun vrouwelijke seksualiteit hadden. En dat daardoor hun eigen behoeften nog steeds niet vervuld werden. Natuurlijk is het gezond en normaal dat je als vrouw behoefte hebt aan een meer mannelijke vorm van seksualiteit, we dragen immers allebei de vormen in ons. Maar door je (onbewust) alleen op die vorm te richten, hebben we de vrouwelijke vorm nog niet omarmd en zijn we niet in het midden terechtgekomen.

In het groot
Wereldwijd heeft minimaal 1 op de 3 vrouwen te maken met fysiek, psychisch en/of seksueel geweld (Bron:  Who.int ). Elke acht dagen sterft er in Nederland een vrouw door geweld (Bron:  Atria.nl ), 53 procent van de vrouwen en 19 procent van de mannen krijgt te maken met seksueel grensoverschrijdend gedrag (Bron:  Rutgers.nl ) en 1 op de 5 vrouwen krijgt met partnergeweld te maken (Bron:  wodc )

Door als cultuur de vrouwelijke kwaliteiten te verloochenen en als minderwaardig te beschouwen, raken we niet alleen de verbinding met het vrouwelijke in onszelf kwijt, maar ook die met het vrouwelijke buiten ons: de aarde. De aarde wordt letterlijk leeggeroofd. 

Als je het uiterlijk landschap beschouwt als een afspiegeling van het innerlijk landschap. En wanneer je de aarde kunt zien als een levend organisme, waar we zowel fysiek, mentaal, emotioneel, spiritueel als seksueel mee verbonden zijn, is het wellicht makkelijker om iets in je eigen leven te veranderen. Niet om de aarde te redden, daarmee leg je het buiten jezelf, maar door zorg te dragen voor het vrouwelijke in jou. 

In het klein
Door je opnieuw te verbinden met de vrouwelijke kwaliteiten in jezelf, versterk je als vanzelf de verbinding met de aarde. En daar waar een mens zich mee verbonden voelt, daar draagt het automatisch zorg voor. ‘Verbeter de wereld, begin met jezelf’ is een uitspraak die meer waarheid bevat dan de meesten denken. We kijken en wijzen liever naar de buitenwereld, omdat we het naar binnen keren vaak te spannend vinden. Binnen in ons innerlijk landschap liggen namelijk niet alleen de leuke ervaringen opgeslagen, maar ook de niet-leuke, dus logisch dat je daarbij vandaan wilt blijven. Aan die natuurlijke reactie kleeft een groot nadeel: in de opgeslagen niet-leuke ervaring ligt ook altijd een authentiek stukje van jezelf besloten. Een kracht waar je geen toegang meer tot hebt, waardoor jij je niet meer helemaal heel voelt. 

Waarom doen we dat eigenlijk? Stel je een situatie voor waarbij jij je onmachtig hebt gevoeld. Meestal is dat een situatie met bijvoorbeeld een ouder persoon, een machtiger persoon of in een groep. Op een bepaald moment ontsaat er een waarin jij je te klein, te groot, te dik, te dun, te dom, te slim, te druk of te verlegen voelt. Vaak gecombineerd met schuld- of schaamtegevoelens. Een rotgevoel dat bovendien een isolerende werking heeft, waardoor je buiten de groep dreigt te vallen. En elk mens voelt diep van binnen dat uitgesloten worden een bedreiging vormt voor zijn eigen welzijn. Dus om je tegen nare gevoelens en uitsluiting te beschermen, pas je je aan: je laat een stukje van jezelf niet meer zien of je probeert het te verbergen. Je bergt een authentiek stukje van jezelf op, dat bij een ander misschien irritatie oproept, maar wat feitelijk jouw kracht is. Je ‘geeft het een plekje’. 

Een overlevingsmechanisme dat al op jonge leeftijd in werking treedt, waardoor we tegen de tijd dat we volwassen zijn geen idee meer hebben van wie of wat we zijn. Door onmachtssituaties raken we van onszelf vervreemd en omdat niemand ons leert of begeleidt bij het naar binnen keren om de authentieke stukken weer op te halen, ontstaat er een leegte. Een leegte die vaak zo pijnlijk is, dat we die vaak dwangmatig willen opvullen. En omdat we niet bekend zijn met de weg naar binnen, zoeken we de oplossing logischerwijs in de buitenwereld. We geven onze ouders, partner, werkgever, instanties of cultuur de schuld van onze innerlijke pijn. 

In onze seksualiteit
Als onze (seksuele) relatie zo saai is geworden, dat alle levendigheid is verdwenen. Als we ons niet gezien of gehoord voelen, niet gewaardeerd of geliefd. Als onze behoefte aan avontuur, opwinding, seks, aanraking, verbinding, liefde en warmte niet wordt vervuld, zijn we er doorgaans van overtuigd dat het aan iets of iemand anders ligt. Maar door die stellige gedachte raak je nog verder bij je macht vandaan. Zo verlies je steeds meer grip op je (seksuele) leven, waardoor ontrouw, verslaving, een burn-out en depressie op de loer komen te liggen. Er is namelijk nog weinig bewustzijn op de relatie tussen de vrije doorstroom van seksuele levensenergie en ons vermogen om vreugde en geluk te ervaren. Daar ga ik later in dit boek verder op in. 

Eerder is al gebleken dat je niet veel kunt veranderen in het uiterlijk landschap, dus ook niet aan bijvoorbeeld je partner of je baas. Ook al doen de meeste vrouwen (ik ook) doorgaans tien, twintig, dertig jaar of langer hun uiterste best om hun partner wel te veranderen. Waarschijnlijk heb je al gemerkt dat het niet lukt en dat is maar goed ook. Stel je voor dat iemand jou zou willen veranderen. Ik zelf zou dat niet op prijs stellen. Dus is het wellicht voor beide partijen beter te aanvaarden dat je een ander niet kunt veranderen. En dat het slimmer is om naar binnen te keren, om in je innerlijk landschap je schatten weer op te graven. Zo vergroot je automatisch en op natuurlijke wijze je invloed op de buitenwereld. Dat betekent niet dat je bijvoorbeeld per definitie bij je partner moet blijven. Is je partner bijvoorbeeld een psychopaat of verslaafd, kun je je afvragen of het ooit een constructieve relatie wordt. Ook in die situaties geldt dat door naar binnen te keren, je in staat bent om vanuit een innerlijk weten de juiste beslissingen te nemen. Het naar binnen keren is is vaak spannend, maar kun je vergemakkelijken door jezelf te leren beminnen. Door zelfbeminning ontwikkel je de draagkracht die je nodig hebt als je de niet-leuke opgeslagen ervaring tegenkomt.

‘Verbeter de wereld, bemin jezelf!’

#Judithffvraagje ,  wat is het verschil tussen schuld en schaamte? 
Als je je schuldig voelt, denk je dat je iets fout hebt gedaan. Voel je schaamte, dan denk je dat jij fout bent. Een schuldgevoel kan overgaan in schaamte, als je geen verantwoording voor de gemaakte fout neemt (geen sorry kunnen zeggen). Nu heeft schaamte ook een natuurlijke functie: bij schaamte ben je geneigd om je gedrag aan te passen zodat je verbonden blijft met de groep. 

#Judithffvraagje ,  wat is zelfbeminning eigenlijk? 
Bij het beminnen van jezelf leer je hoe je de seksuele levensenergie op een andere manier door je lichaam stuurt, zodat je meer genot en plezier ervaart. En hoe je de hele dag fris en fruitig blijft, zodat je ‘s avonds niet meer uitgeput op de bank neerploft. Hoe je het doet lees je straks. 

#Judithffvraagje ,  zijn mannen fout? 
Denken in goed en fout is olie op het vuur gooien, omdat je uitgaat van een bepaalde zienswijze. Dan ontstaat er altijd een strijd die niet opgelost kan worden. Mannen en vrouwen zijn niet goed of fout, er zijn gewoon verschillen die elkaar juist kunnen aanvullen. Echter, dat kan alleen wanneer het oorspronkelijke mannelijke en het oorspronkelijke vrouwelijke elkaar ontmoeten. En dat kan tussen twee mensen gebeuren, maar ook in jezelf. 

Klein stukje theorie
Om vrouwelijke en mannelijke seksualiteit op de juiste manier met elkaar te kunnen vergelijken, waardoor we onszelf in evenwicht kunnen brengen - een voorwaarde om onszelf te kunnen zijn, is het goed om eerst de verschillende manieren van indeling te verhelderen. Seksualiteit of ‘sekse’ wordt meestal gebruikt om te verwijzen naar de verschillende biologische aspecten en die verschillen worden meestal mannelijk en vrouwelijk genoemd. Seksuele verschillen zijn universeel en cross-cultureel, immers in alle culturen produceren mannen sperma en maken vrouwen eitjes. Daarnaast zijn er culturele verschillen of gender tussen man en vrouw, die worden aangeduid als masculien of feminien. Er zijn dus biologische verschillen tussen mannen en vrouwen en er zijn verschillen die cultureel gevormd worden, afhankelijk van de cultuur waarin je opgroeit. 

Omdat masculine en feminine eigenschappen veelal een produkt van een cultuur zijn, zou die rolverdeling dus veranderd kunnen worden, dit in tegenstelling tot de biologische verschillen. Nu is het verwarrende dat er ook culturele verschillen zijn die in alle culturen opduiken. Het is alsof de biologische sekseverschillen tussen man en vrouw zo’n sterke basis vormen, dat ze ook de cultuur binnendringen en invloed uitoefnen op wat we masculine en feminine eigenschappen noemen. Zelfs de feministen scharen zich nu achter het idee dat er in het algemeen grote verschillen zijn tussen mannelijke en vrouwelijke energie. Mannen leggen meer de nadruk op autonomie, rechten, rechtvaardigheid en werkzaamheid en neigen naar hyper-individualisme, terwijl vrouwen de nadruk leggen op zorg, verantwoordelijkheid, gemeenschapsgevoel en relatie en neigen naar relationeel bewustzijn. 

Mannen zijn bang voor relaties, benadrukken hun autonomie  en hebben eerder last van bindingsangst. Vrouwen zijn bang voor (seksuele) autonomie, benadrukken meestal relaties en hebben eerder last van verlatingsangst. De uitdaging is om de verschillen te erkennen zonder het ontnemen van rechten, want zodra er verschillen zijn zullen er altijd mensen zijn die de verschillen voor hun eigen voordeel willen aanwenden. Dat zie je terug bij elke vorm van machtsmisbruik. 

Bovendien moeten we oppassen dat we ook hier niet van het ene uiterste in het andere uiterste vervallen. Het is niet de bedoeling dat we mannen als ‘onvolwaardige vrouwen’ classificeren, alleen omdat vrouwen eeuwenlang als ‘onvolwaardige mannen’ werden gezien. Op die manier wordt gedefinieerd aan de hand van eigenschappen die je niet bezit en dus wordt je niet werkelijk gezien. Om jezelf te kunnen zijn is het gewenst dat je wordt gewaardeerd om zowel de seksuele als culturele eigenschappen die je wel bezit.

Culturele verschillen kun je dus beïnvloeden en desgewenst kleiner maken, seksuele verschillen ontstaan vooral onder invloed van hormonen en zullen altijd blijven bestaan. Die verschillen hebben zeker voordelen, want des te meer polariteit, des te meer stroming er mogelijk is. In zowel jezelf als met een ander. Mannelijke en vrouwelijke eigenschappen hoeven dus juist niet gelijk aan elkaar gemaakt te worden, maar we zouden ze wel in gelijke mate kunnen gaan waarderen. 

De natuur maakt geen fouten en in de natuur bestaan nu eenmaal twee seksen. Omdat in onze cultuur mannelijke eigenschappen de laatste eeuwen meer zijn gewaardeerd dan vrouwelijke, zou het voor ons allemaal heilzaam zijn wanneer daar een gezond evenwicht in ontstaat. Zo ontstaat er een cultuur waar we allemaal beter in gedijen. 

Jelte en Simone 
Willen hun seksuele relatie verdiepen. Ze zijn begonnen aan Training Bemin Elkaar, waarbij zelfbeminning een basiselement is. Jelte is enthousiast over het beminnen van zichzelf, maar het beminnen van elkaar schiet nog niet echt op.  ‘Ik lees de modules, maak aantekeningen en heb een planning gemaakt waar ik me aan houd. Zij werkt 40 tot 50 uur in de week en sport veel. Ik heb het idee dat ze veel minder doet ’, zegt hij op ietwat verwijtende toon.  ‘Ik denk dat we daarom niet nader tot elkaar komen.’  Jelte doet de training op een heel mannelijke manier: plannen, lezen, aantekeningen maken enzovoort. Dat past bij hem als man. Simone doet het op een meer vrouwelijke manier en beweegt zich mee met de stroom. De training geeft voldoende bedding om ‘de kantjes eraf te lopen’ en er toch profijt van te hebben. Onbewust trilt ze mee op het veld waar je in stapt, zodra je jezelf leert beminnen. Zo haalt zij het meest uit de training.

6-7-2024

Seksualiteit en spiritualiteit zijn onder andere door religie van elkaar gescheiden. Seks is zondig gemaakt en is zo beladen geraakt met schuldgevoelens en schaamtegevoelens. Nu zorgt lading altijd voor onveiligheid en een bepaalde verkramping en verkramping blokkeert de vrije doorstroming van seksuele energie, waardoor de magie én de helende werking van seksuele energie verloren gaat. Het is een kettingreactie waar we allemaal mee te maken hebben, omdat niemand ladingsvrij op is gegroeid. 

In dit boek leer je hoe je seksualiteit weer ladingsvrij maakt, zodat seks helend en dus heilig wordt. Maar er is een valkuil, waar vooral ‘spirituele’ mensen in vallen. Sommigen die dit pad betreden hebben de neiging om de dingen te gaan overspiritualiseren. Ze stappen bijvoorbeeld niet op tijd uit een voor hen ongezonde situatie of relatie, omdat ze denken dat ze hun ‘les’ nog niet geleerd hebben. Ze kunnen (nog) niet waarnemen wanneer het genoeg is geweest, omdat ze te veel vanuit hun hoofd of hart leven. Diep van binnen voel of weet je wel dat er iets niet klopt, maar je gedachten en (heftige) emoties overrulen je ware gevoelens, waardoor je verstrikt raakt in ongezonde situaties. Kun je niet goed bij je gevoel blijven omdat de emotie die je voelt sterker is dan het gevoel, dan luister je dus (onbewust) naar de gedachten die in je hoofd ontstaan. 

#judithffvraagje, wat is het verschil tussen emoties en gevoelens? 
Een emotie ontstaat na een gedachte en laadt de gedachte op, waardoor het na verloop van tijd een overtuiging wordt. Je kunt het zien als de taal van je persona en het is eigenlijk een overlevingsmechanisme. Gevoelens zijn de manier waarop je ziel met je communiceert. Veelal horen we de fluisteringen van onze ziel niet meer, omdat we onze overtuigingen geloven. Je voelt bijvoorbeeld dat je echt iets met je seksualiteit hebt te doen (taal van je ziel) en meteen poppen er gedachten op als: ‘wat als het weer een teleurstelling wordt’ of ‘het ligt vast aan mij’. Die gedachten genereren een negatieve emotie, die je weg leidt van je oorspronkelijke gevoel, zodat alles ‘veilig’ bij het oude blijft. 

Emoties zijn als de storm om je heen, terwijl je gevoel zich in het oog van de storm bevindt. Door je terug te bewegen naar het oog, kun je voelen waar je echt voelt en waar het werkelijk om gaat. Gedachten en ook overtuigingen leiden je af. Overtuigingen zijn de met emoties geladen gedachten, die je bent gaan geloven. Zo kan iemand zich tien, twintig of dertig jaar later nog steeds druk maken om iets wat is gebeurd of is gezegd, terwijl het al lang niet meer relevant is. Door alsmaar terug te komen op de situatie, probeert hij of zij nog altijd gelijk te krijgen. Omdat gelijk willen hebben en verbonden zijn nu eenmaal niet samengaan, zou je ook kunnen zeggen dat elke overtuiging verbinding in de weg zit. Het is een overlevingsmechanisme dat je ooit gediend heeft, maar die de diepere verbinding met jezelf, je geliefden en het grote geheel in de weg is gaan staan. Tijd dus om de lading die op overtuigingen is komen te liggen te laten verdampen. 

Dit noem je ook zelfleiderschap, één van de grotere doelen van dit boek. Ook jij kunt dat, want het leven waarin je kiest voor zelfleiderschap bestaat al. Immers, alles waar je naar verlangt is al aanwezig in je innerlijk landschap, anders zou je er niet naar kunnen verlangen. Op een gegeven moment ontstaat de behoefte om er uiting aan te geven: om het zichtbaar te maken in het uiterlijk landschap. Dat is een weg waar je best een beetje hulp bij kunt gebruiken, want in het oog van de storm lijkt het ogenschijnlijk rustig, maar het is de meest intense plek. In het oog kun je van hoofd naar bekken zakken, waar je alsnog alles wat je een plekje hebt gegeven kunt doorvoelen, zodat de lading verdampt. Niet allemaal tegelijk natuurlijk, maar in je eigen tempo. 

Je leven wordt dan rustiger en kalmer, maar beslist niet saaier. Eerder het tegenovergestelde: wanneer alle maskers en overlevingsmechanismen wegvallen, is de eenvoud die je in het oog van de storm ervaart intens. Je neemt het leven immers bewust waar, dus ook alle weggestopte pijnen. Daarom is het zo belangrijk dat je toegang krijgt tot zowel hemel (inspirerend licht) als aarde (voedende seksuele) energie. Die combinatie zorgt voor vreugde, dan kun je jezelf dragen en zo krijg je leiderschap over je eigen leven. 

Door onder andere religies is de (vrouwelijke) seksualiteit al lange tijd onderdrukt en bezoedeld geraakt. Dit heeft tot gevolg dat we de verbinding met het vrouwelijke zowel in, als buiten onszelf, grotendeels zijn kwijtgeraakt. Dat zie je bijvoorbeeld terug aan het feit dat we de aarde gebruiken voor ons persoonlijk gewin, alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Daarnaast worden we in onze opvoeding en op school bang gemaakt voor het donker, het mystieke en de voedende kracht van de aarde. De nacht zou gevaarlijk zijn, net als een zwarte kat en een heks wordt om die reden afgebeeld in een zwart gewaad. Het vrouwelijke, het mystieke van de donkere baarmoeder en het geduldig afwachten zoals bij een zwangerschap (er)kennen we niet meer in onze maatschappij. Alles moet snel en nu, twee overtuigingen die het mannelijke in ons benadrukken. 

Zou het kunnen dat ‘heksen’ van nature seksueel krachtige vrouwen (en mannen) waren, die intuïtief gebruik maakten van hun donkere bron? Door de aarde (Godin) te verlaten en ons volledig te richten op de hemel (God), ontberen we niet alleen haar voedende kracht, we raken daardoor zo ontworteld dat we verblind raken door het licht van boven. Door het hemelrijk te verheerlijken en het aardrijk te veronachtzamen, raken we juist van het Goddelijke los. We kunnen ons niet laten penetreren door het licht van boven, zolang er geen voedingsbodem is waarmee we het kunnen ontvangen. Het is namelijk onmogelijk om de inzichten die je ontvangt vanuit het inspirerend licht, om te zetten in constructieve daden, als ze niet gevoed en gedragen worden door het aardrijk. Bovendien heeft de geschiedenis uitgewezen dat het vereren van iets buiten onszelf, steeds weer leidt tot gevechten en oorlog.

Kerken begonnen leeg te lopen nadat mensen niet langer antwoord kregen op hun spirituele vragen. Zonder zingeving ontstaat er een pijnlijke leegte in de mens, die gemakkelijk van binnenuit op te vullen is met seksuele energie, maar dat is nu net wat de kerk verbiedt. Wat de meeste religies en mysteriescholen niet snappen, of bewust niet doorgeven, is dat je als mens tussen hemel en aarde in staat. En dat seksuele energie onbelemmerd door je heen hoort te stromen, waarna je wordt geleerd hoe je het vrijwillig begrensd. Bij elk mens komen de drie centra (hoofd, hart en bekken) loodrecht op elkaar te staan, zodra je rechtop leert staan. De symbiotische fase met de moeder loopt ten einde en de verbinding tussen hemel als aarde, tussen God en Godin en tussen mannelijk en vrouwelijk wordt sterker. Doordat je tussen twee uiterst krachtige polariteiten in komt te staan, ontstaat er een sterk stromende rivier die jou de krachtigste versie van jezelf maakt. Maar sommige instituten hebben dat liever niet, omdat zij gebaat zijn bij makke schapen die achter de kudde aanlopen. 

Tegenwoordig moet zelfs het meest heilige, vrouwelijke eraan geloven: zwangerschap en geboorte worden op analytische wijze en tot op celniveau onderzocht en in het licht gezet, in de veronderstelling dat we antwoord krijgen op het mysterie van het leven. De penetrerende, mannelijke energie waarmee dit gebeurt, maakt juist dat het mystieke zich terugtrekt en het mysterie met zich meeneemt. Dit zie je ook terug in menig seksuele ontmoeting. Veel mannen zouden maar wat graag een handboek of een stappenplan willen, zodat ze precies weten wat ze kunnen doen om hun doel te bereiken. Ze beseffen niet dat bij doelgericht handelen, waar geen tijd en ruimte is om iets te laten ontstaan, het vrouwelijke niets anders kan doen dan zich terugtrekken. Zij kan zich niet openen in een voorgeprogrammeerde ontmoeting, waardoor het mystieke zich niet zal tonen. Tot grote frustratie van beide geliefden.

Je ziet dit ook gebeuren door de nadruk die tegenwoordig op consent wordt gelegd. Zo op het eerste gezicht lijkt dit een goede ontwikkeling: je vrijt alleen als beiden daar toestemming voor geven. Bij bijvoorbeeld een one-night stand voorkom je op die manier dat je over (je eigen) grenzen heen gaat. Maar in veel gevallen ben je niet op zoek naar toestemming, eerder naar afstemming, omdat je niet alles van te voren weet. Soms is iets een duidelijke ‘Ja’  of een duidelijke ‘Nee’, maar veel vaker is het een misschien. Het is nog ongewis wat je precies wilt, omdat het bijvoorbeeld afhangt van de tijd en ruimte die je voelt. Van de intimiteit die wel of niet ontstaat en van het feit of je kunt voelen dat de ander echt aanwezig is. Dat er een diepere verbinding ontstaat. 

Vrouwelijke seksualiteit is creatief, onvoorspelbaar en impulsief en onvoorspelbaar, dit tot wanhoop van sommige mannen. Maar stel je nu eens voor dat je gaat oefenen met afstemming. Dan zou geen enkele vrijpartij meer hetzelfde voelen, omdat het elke keer opnieuw lijkt alsof je elkaar voor het eerst ontmoet en in wezen is dat ook zo. Het enige dat daarvoor nodig is, is de bereidheid tot vertragen en bewust aanwezig kunnen zijn in je eigen lichaam. 

#Judithffvraagje, waarom worden we verliefd?
We denken dat we verliefd worden op elkaars mooie eigenschappen kwaliteiten. En op een bepaalde manier klopt dat ook. Misschien kan hij zo mooi piano spelen en zwijmel je erbij weg, omdat je het zelf ook zo graag had gekund. Of zij is zo lief en zorgzaam, iets wat je misschien als kind gemist hebt, of wat je juist herinnert aan een fantastische jeugd. Maar waar we eigenlijk verliefd op worden, is op elkaars pijn. En een liefdesrelatie is de ideale manier om oude pijn in jezelf tegen te komen en te helen. Specifiek onze seksualiteit. Dat legt alles bloot, omdat ons seksuele leven nu eenmaal een ingezoemde versie is van ons ‘gewone’ leven. 

Bewust aanwezig zijn in je eigen lichaam is niet egoïstisch, het is noodzakelijk om te kunnen voelen wat je wel en niet wilt. En om de ruimte te creëren waarin je kunt onderzoeken wat je misschien wilt. Vrouwen weten gewoon niet altijd wat ze seksueel willen, net als dat mannen niet altijd kunnen benoemen waar ze emotioneel behoefte aan hebben. Zelfs al voelen vrouwen opwinding, dan nog weten ze niet altijd waar ze naar verlangen. Je kunt vrouwen proberen te veranderen en hopen dat ze seksueel autonomer worden, zodat ze precies weten waar ze naar verlangen en jij als partner exact weet waar je aan toe bent. Wat je wel en wat je niet mag, zodat je geen fouten kunt maken. Je zou je ook open kunnen stellen voor de mystiek en seksualiteit zien als een dans waarvan je de muziek nog niet kent, omdat je die pas kunt horen als je in je eigen lichaam aanwezig bent. Omdat je in verbinding bent met jezelf kun je afgestemd raken op elkaar en de ruimte tussen jullie in. En door te vertragen wordt het aanvaardbaar dat sommige grenzen licht worden overtreden,  omdat je sommige grenzen nu eenmaal pas kunt voelen als je er net overheen gaat. Net, dus niet op grove wijze. Vertragen is dus altijd een goed idee, want je voorkomt daarmee pijn en je stelt genot een beetje uit, waardoor het uiteindelijke resultaat intenser is. Op deze manier blijft seksualiteit een bron van verbinding, genot en ontwikkeling. 

Het onderdrukken van seksuele energie daarentegen, leidt altijd tot grensoverschrijdende situaties, simpelweg omdat seksuele energie het krachtigste is dat door je heen stroomt. Dat proberen te onderdrukken is onmogelijk, omdat het altijd een uitweg zal vinden. Net als een bal die je onder water houdt: vroeg of laat ontglipt het je en komt het met kracht naar boven. Zo is het ook menig priester, monnik en non vergaan. Wanneer mensen uit geloofsovertuiging besluiten om celibitair te leven, is het doel vaak een dieper, spiritueel gesprek met God. Op zich klopt het idee: seksuele energie kun je zo door je lichaam sturen dat je er meer spiritueel vermogen door ontwikkelt. Maar dan moet je hen dat wel leren. Doe je dat niet, dan zal seksuele energie altijd een eigen leven gaan leiden. Je krijgt bijvoorbeeld oneerbare gedachten, waar je je vervolgens schuldig over voelt. Of je masturbeert of hebt seks terwijl dat vanuit geloofsovertuiging niet mag, waardoor je nog meer schuldgevoelens ontwikkelt. Er ontstaat een kettingreactie waarbij je steeds meer schuldgevoel en schaamtegevoel opbouwt. Komt er dan vervolgens een onschuldige misdienaar voorbij, treedt er een natuurlijke kracht in werking, die de balans tussen schuld en onschuld wil herstellen: de priester vergrijpt zich aan de onschuldige jongen. Dit gegeven is geen vrijbrief voor de priester, integendeel. Het is een oproep aan alle seksuele wezens, om verantwoording te nemen voor je eigen seksuele energie. En de makkelijkste manier om dat te doen is jezelf leren beminnen: je seksuele energie zo sturen dat je jezelf van binnenuit opvult met onschuld. Het leren sturen, beheren en benutten van je seksuele energie is een krachtige methodiek die bijdraagt aan je spirituele ontwaking. Bovendien word je er een aangenaam en weldenkend mens van, die in staat is het grote geheel in ogenschouw te houden.

20-7-24

Seks is een Oer-kracht

Onze seksuele energie is dus verreweg de krachtigste energie die we tot onze beschikking hebben. Het is de energie waarmee je seks kúnt hebben en het is de energie die de verbinding vormt tussen hemel en aarde. Het is de energie waarmee je vreugde voelt, zingeving ervaart en … waarmee je dromen uit laat komen. Seksuele energie is feitelijk ruwe levensenergie en zodra je het verfijnt wordt ze een stuwende kracht, die bijvoorbeeld ook je verlangens in vervulling doet laten gaan. 

Seksuele energie is de basis van het leven. Het is de essentie, de bron en de motor onder je bestaan. Het voedt je fysieke, mentale, emotionele en spirituele lichaam. Zonder seksuele energie zou je niet bestaan. Het is je brandstof en is het onmogelijk je (spiritueel) te ontwikkelen zonder daar optimaal gebruik van te maken. Feitelijk wil je zo veel mogelijk brandstof tot je beschikking hebben, omdat meer bewustzijn ontwikkelen nu eenmaal meer energie vraagt dan je uit bijvoorbeeld voeding en slaap kunt halen. De grote hoeveelheid energie zou geen enkel probleem hoeven te zijn, omdat de natuur - en dus ook jij, want je bent gewoon een stukje natuur - beschikt over onuitputtelijke energiebronnen: de zon en de aarde, ofwel het mannelijke en het vrouwelijke. En hoe sterker die twee bronnen in onszelf vertegenwoordigd zijn, hoe meer polariteit er ontstaat, dus hoe meer energie er door je heen kan stromen. Een voorwaarde hiervoor is wel dat jij je lichaam bewoont, zodat de energie veilig en constructief door je heen kan stromen. 

‘Seksuele kracht schuilt in de verschillen, 

niet in de overeenkomsten.

Polariteit 
Mannen en vrouwen zijn biologisch verschillend (je sekse) en dat benoemen we als vrouwelijk en mannelijk. Er zijn echter ook culturele verschillen (type of gender) en dat noemen we dan feminien en masculien. Hoewel de biologische verschillen een vrijwel vaststaand gegeven zijn, zijn feminiene en masculiene verschillen veelal het resultaat van de cultuur. 

Biologische verschillen (man en vrouw) zijn universeel en komen in alle culturen voor: vrouwen kunnen kinderen baren en voeden en mannen produceren zaadcellen. Culturele verschillen ontstaan én zijn onderhevig aan de veranderingen binnen een cultuur. Feminiene en masculiene rollen zijn door de tijd heen steeds opnieuw gedefinieerd en opnieuw vormgegeven. Ook nu bevinden we ons in zo’n overgangsperiode, waarbij de culturele verschillen herzien worden. Net als onze seksuele normen en waarden. De film Flodder uit de jaren ‘80 van de vorige eeuw, waarbij seks openlijk gebruikt wordt als ruilmiddel -zij heeft seks met de buurman, terwijl haar broers daar foto’s van maken en hem daarmee chanteren in ruil voor een nieuwe auto - zal nu waarschijnlijk niet of anders gemaakt worden.

In zo’n overgangsperiode komen vrouwen en mannen eerst wat vijandig tegenover elkaar te staan, vooral als er verwarring is over wat biologische en culturele verschillen zijn. Biologische verschillen kun je namelijk niet uitwissen. Terwijl de definitie van feminien en masculien onder de loep nemen een teken van (seksuele) kracht is. 

Maar naast biologische verschillen zijn er ook culturele verschillen die in elke cultuur opduiken. Alsof de biologische verschillen tussen vrouw en man zo sterk zijn, dat ze ook de cultuur kunnen zijn binnengedrongen. De feminiene en masculiene verschillen worden in elke (Westerse) cultuur ongeveer hetzelfde gedefinieerd.

Vrouwen (het feminiene) neigen tot relationeel bewustzijn, kennen gemeenschapsgevoel, verlenen zorg en dragen de verantwoordelijkheid voor relaties. Zij hebben eerbied voor het leven, genieten en eren het lichamelijke, houden van spelen, plezier maken, zijn meegevend, invoelend en meelevend. Zij geven mee met de natuurlijke ritmen en streven naar compleetheid. 

Mannen (het masculiene) neigen naar hyper-individualisme. Zij leggen de nadruk op autonomie, rechten, rechtvaardigheid, werkzaamheid, rationaliteit, efficiëntie, hard en soms harteloos werken, economische wetten. Hij is van nature eenpuntig en doelgericht, heeft het vermogen om goed te kunnen onderscheiden en streeft een bepaalde perfectie na. 

Vrouwen die leven in deze culturen zijn vaak huiverig voor autonomie en voor hun eigen veiligheid benadrukken ze overmatig het belang van relaties. Mannen zijn vaak onnodig bang voor relaties en hechten (te)veel waarde aan autonomie. Dit zijn niet zozeer patronen die er in geslopen zijn, maar daadwerkelijke veranderingen in de hersenen, ontstaan door onze manier van leven. Zo zijn vrouwen hersenen vooral gebruikt en daardoor gespecialiseerd in het doen van meerdere taken tegelijk. Gezin, familie en voedsel verzamelen en bereiden. Terwijl mannen zich voornamelijk richten op één ding (de jacht) en daarbij alles wat ze onderweg tegenkomen, waarvan ze vermoeden dat het bruikbaar is, zich toe-eigenen. Mannen ‘pikken’ ook vaak ideeën (van vrouwen) en doen of het hun eigen idee is: alles wat onderweg bruikbaar is om het uiteindelijke doel te halen, nemen ze mee.

De uitdaging is nu, hoe deze verschillen te erkennen en er gebruik van te maken, zonder vrouwen opnieuw hun rechten te ontnemen. Want zodra er verschillen zijn tussen mensen, zijn er altijd machthebbers die de verschillen voor hun eigen voordeel willen en zullen aanwenden. 

Voordat het zover is zullen we de verschillen moeten verhelderen en vervolgens een manier moeten vinden om ze gelijk te waarderen. Dat is iets totaal anders dan ze aan elkaar gelijk willen maken. Zou je ze gelijk aan elkaar  maken, dan ontkracht je jezelf en de samenleving. Zoals gezegd zijn we nog in een overgangsfase en worden mannen nu vooral weggezet als ongevoelige sukkels die niet begrijpen waar het om gaat en die bovendien overstromen van de testosteron. Daarnaast krijgen ze vooral de boodschap dat mannen gevoeliger moeten worden, zorgzamer, liever en meer in de relatie moeten investeren. De onderliggende boodschap is: waarom kunnen mannen niet meer als vrouwen zijn, want door het patriarchaat waarin we nu leven stevenen we op de ondergang af. Mannen worden nu dus een beetje beschouwd als onvolwaardige vrouwen. 

Je zou kunnen zeggen: eigen schuld -dikke bult, want vrouwen zijn lange tijd beschouwd als onvolwaardige mannen. Dat idee werd bovenal versterkt door seksuele uiterlijke kenmerken. Omdat de seksuele organen van vrouwen verstopt zouden zitten, zouden ze ondergeschikt aan mannen zijn. Kijk je beter, dan zie je dat ze niet verstopt zitten, maar nagenoeg op dezelfde plek. Als je die maatstaf handhaaft, zou je ook kunnen concluderen dat vrouwen en mannen weliswaar verschillend zijn, maar zeker gelijkwaardig. 

Door de verschillen als onvolwaardig te beschouwen, verneder je niet alleen elkaar, maar het is ook belachelijk. We kunnen ook op een positieve manier naar de verschillen kijken, zodat we er optimaal gebruik van kunnen maken. De verschillen staan onomstotelijk vast en de natuur maakt geen fouten, dus moet er een reden zijn dat er twee (en alles daar tussenin) seksen zijn. We moeten dus niet de verschillen proberen uit te wissen, maar een nieuw evenwicht zien te vinden. Een evenwicht en cultuur waarin zowel mannelijke als vrouwelijke seksualiteit wordt gewaardeerd, waarbij gebruik wordt gemaakt van beide krachten en de energiestroom die ontstaat tussen de twee polen.

Het ontstaan van verschillen
Culturele verschillen ontstaan door de cultuur waarin we opgroeien. Daarnaast zijn er biologische verschillen die mede bepaald zijn door hormonale verschillen. 

Zo maken vrouwen gemakkelijk en veel oxytocine aan als alleen haar huid maar gestreeld wordt. Oxytocine wordt ook wel de relatie-drugs genoemd. Bij het vrijkomen van oxytocine ontstaan er namelijk sterke gevoelens van koesteren, vasthouden, aanraken en beminnen. 

En blijken mannen meer testosteron te produceren. Meerdere studies over testosteron (waaronder wat er gebeurt met vrouwen die om medische redenen testosteron toegediend kregen) leiden allemaal tot dezelfde uitkomst: testosteron lijkt maar twee drijfveren te kennen - neuken en doden. Mannen zijn hiermee behept en het is te hopen dat ze deze drijfveren niet laten samenkomen. 

Oxytocine en testosteron zijn dus biologisch bepaald en het is fijn dat deze onderzoeken bevestigen wat we allemaal zien en mogelijk ook zo ervaren. Door oxytocine richt een moeder zich voornamelijk op haar kind en testosteron zorgt voor voortplantingsdrang, wat tezamen het voortbestaan van de soort zo goed mogelijk verzekert. Kijk je naar dieren (wij mensen zijn ook zoogdieren) zie je dat paringen maar een paar seconden duren. Er is maar weinig voor nodig om een bevruchting te laten slagen. Dieren lopen bij elke paring het gevaar om opgegeten te worden, dus is het logisch dat ze het snel afronden. Bovendien zijn bij veel zoogdieren de jongen na één seizoen al volwassen, dus is het niet noodzakelijk om een blijvende liefdesrelatie op te bouwen. Leuk feitje: er zijn verschillende diersoorten waarbij het mannetje en vrouwtje levenslang partners blijven, maar dat betreft dan voornamelijk een sociale relatie. Uit genetisch onderzoek blijkt dat de jongen verschillende vaders hebben. 

Bij mensen neemt het opgroeien van de jongen al snel twintig jaar in beslag en dan is een emotionele relatie wel van levensbelang voor het in stand houden van de soort. In de meeste gezinnen en relaties is de vader/man emotioneel afwezig. De vader en moeder zijn dikwijls nog belast met eigen, onverwerkt trauma, waardoor de verbinding tussen hoofd, hart en bekken verstoord is geraakt. Word je verliefd en komen er kinderen, wil dat niet zeggen dat die verbinding plotseling hersteld is. De kans dat de vader en moeder op de juiste wijze gehecht zijn is klein. Bij een stel dat niet goed gehecht is, zie je vaak dat de vader zich minder hecht aan het kind dan de moeder. Daardoor is de vader dikwijls emotioneel afwezig of zelf onbeschikbaar en zal hij minder bijdragen aan het verzorgen van het gezin. Dat levert altijd gevaar op voor het voortbestaan van de relatie en dus het nageslacht. Daarom is tijd maken voor elkaar, het delen van gevoelens en het leren beminnen van elkaar van levensbelang. 

Dus wat kunnen we van elkaar leren, waardoor we allebei sterker worden?

Want ondanks eeuwenlange onderdrukking van het vrouwelijke (waarmee ze ook zichzelf beschadigd hebben) verdienen mannen respect en geduld. Ze mogen best wat gevoeliger worden, maar het is niet hun natuur, dus ze hebben daar begeleiding bij nodig. Vele mannen willen wel, ook al is het nog zo nieuw voor hen. Bovendien hebben ze tegen hun culturele en biologische achtergrond in te gaan, het is dus een evolutie die wat tijd vraagt. Daarnaast hebben we te begrijpen dat ze ook dit waarschijnlijk op een mannelijke manier eigen willen maken: dus ze zullen (vrouwen) vooral niet om hulp vragen. Daarom vrouwen, houdt de eer aan jezelf. Leef het voor, laat het hem voelen, maak hem bewust van wat hij voelt (vaak kan een vrouw eerder benoemen wat haar man voelt dan hijzelf), geef je grenzen aan, laat hem weten wat hij al goed doet en vertel wat je graag wilt - wat beter kan. Een echte man wil niets liever dan dat zijn lief gelukkig is, want dan voelt hij zich als man geslaagd. 

Vrouwen hebben hun eigen pad te lopen. Zij mogen autonomer leren worden en hun volwassen zelf een plek geven. Ze hoeven niet langer te verdwijnen of zich te verschuilen achter de behoeften van een ander. Ze mogen gebruik leren maken van de waarden die uit henzelf komen, want een vrouw is meer dan haar relaties. 

Ook vrouwen zouden hierbij adequate hulp van mannen kunnen gebruiken, maar is die er eigenlijk wel? Slechts weinig mannen zijn autonoom zonder dat ze het voordeel van de verschillen naar zich toe hebben getrokken (machtsmisbruik). Echt autonome mannen hebben hun vrouwelijke kant geïntegreerd, maar waar zijn die? Ook mannen worden misleid over de gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen en zijn bang om hun macht (controle) te verliezen. 

Het ziet ernaar uit dat de verandering deze keer moet worden ingezet door de vrouwen. Evolutionair gezien wisselen we elkaar hierin namelijk af, want evolutie gaat altijd verder dan hoe het was. Elke keer opnieuw moeten er grenzen worden vastgesteld, die vervolgens overstegen dienen te worden, met behoud van dat wat er al is. Alles wat ons dient, nemen we mee en andere aspecten (bepaalde beelden, zienswijzen en overtuigingen) dienen we los te laten, om zo verder te kunnen groeien. Zo hebben de traditionele rolpatronen ons lange tijd meer opgeleverd dan gekost, maar nu zijn ze veelal verouderd, verkrampt en achterhaald. Zowel mannen als vrouwen zijn zoekende om hun oude rollen te overstijgen, zonder ze uit te wissen, want evolutie overstijgt én omvat - bevat en gaat sprongsgewijs verder. Zowel mannen als vrouwen dienen daarbij in zekere zin tegen hun biologische achtergrond in te gaan. 

Toch blijven mannen een vat vol testosteron. Simpel gezegd willen ze neuken en doden, maar meer ontwikkelt zijn zij het die grenzen willen doorbreken en bereid zijn om tot het uiterste te willen gaan. Soms doen zij dit wild en krankzinnig, waarbij menig vrouw doodangsten uitstaat. Maar vaak zijn zij het die zo nieuwe ontdekkingen en uitvindingen doen en nieuwe zienswijzen voortbrengen (die dan meestal lang worden tegengehouden door andere testosteron-ego-bommetjes).

Vrouwen blijven zich bij elke (fysieke) aanraking gemakkelijk vullen met oxytocine, waardoor ze meer kunnen voelen. Waardoor ze kunnen voelen hoe je nieuwe kennis wijs kunt gebruiken. Maar willen we daar als mensheid wat aan hebben, dan hebben ze autonomer te worden - zodat ze opstaan. Dat valt niet altijd mee, als je jezelf, je behoeften en je kwaliteiten twintig jaar (en generaties lang) aan de kant hebt geschoven, om de baby groot te brengen.

In dit moeizame proces lijken man en vrouw soms een monster in de ogen van de ander. Daarom is een beetje geduld, respect en vriendelijkheid wel op zijn plaats. 

Taoïstisch gefluister
Impact hebben, evolutionaire vooruitgang, daar hebben de Taoïsten een duidelijke visie over. Wijsheid ontwikkelen en wijs zijn gaat over je seksuele energie constructief gebruiken, voor jezelf (daar begint alles mee), de ander en het grote geheel. Het staat allemaal met elkaar in verbinding én het begint bij jou. Je kunt alleen impact hebben door je cirkel van invloed te vergroten. Die cirkel vergroten doe je niet door je bezig te houden met de wereld, dat is veel te groots en te abstract. 

Je cirkel van invloed vergroot je door je bezig te houden met jezelf. Leer zelf hoe je seksuele energie constructief kunt gebruiken, want zo ben je in staat om iets constructiefs toe te voegen (en dus je cirkel te vergroten) óf om in te grijpen op destructiviteit. Dat wordt Veilige Macht of ‘actieve veiligheid’ genoemd. Om hier te komen heb je stuwing (een overvloed aan seksuele energie die je zelf kunt sturen, beheren en aanwenden) nodig. 

Stuwing is in onze cultuur onbekend, daarom ‘kiezen’ veel mensen voor ‘passieve veiligheid’: je zorgt bijvoorbeeld voor een minimale ecologische voetafdruk, doet zo min mogelijk kwaad en je eet en leeft zo bewust mogelijk. Ondanks dat steeds meer mensen bewust leven, verandert er maar weinig. In ieder geval gaan de veranderingen te langzaam om de destructie een halt toe te roepen. Met alleen bewust zijn of bewust leven verkrijg je dus nooit genoeg constructieve impact op de wereld. Naast bewustzijn heb je blijkbaar ook in actie te komen. In je eigen familie, omgeving of groter. 

Dat je daarbij zo weinig mogelijk ‘stuk maakt’ is vanzelfsprekend. Tegelijkertijd is het de bedoeling dat je op je sterfbed ook kunt zeggen dat je iets bijgedragen hebt aan het creëren van een mooiere wereld. Dat je niet alleen verhaalt over wat je niet ‘stuk’ hebt gemaakt, anders had je net zo goed niet kunnen bestaan. Om iets constructiefs toe te kunnen voegen heb je stuwing nodig. Stuwing is noodzakelijk om ons menselijk potentieel tot volle wasdom te laten komen en hoewel het letterlijk voor iedereen onder handbereik ligt, moeten we dat wel actief toe-eigenen. 

Alles in de natuur ontwikkelt zich dankzij stuwing en ook wij zijn een stukje natuur. Een baby die na de geboorte de tijd krijgt, kan zelf de borst vol romige melk vinden. Het ‘weet’ hoe het moet drinken. 

In een gezonde omgeving leert het vanzelf praten en lopen. Daar hoeft het wezentje niet over na te denken, het wordt gestuwd door een natuurkracht die groter is dan zichzelf. Ontwikkeling, het verwerven van autonomie, zorg willen dragen voor de ander, de wereld in willen trekken en dingen ontdekken, liefhebben en je voortplanten, dat alles gebeurt automatisch dankzij stuwing. Tot je 28ste is er volop stuwing in je - van een bevruchte eicel groei je ‘vanzelf’ uit tot een volwassen mens. Tegen de tijd dat je volgroeid bent en op eigen benen kunt staan, is de stuwing die je hebt meegekregen bij je conceptie opgebruikt. Zodra je je hoogste punt hebt bereikt (rond je 28ste jaar), begin je alweer met afdalen, waarbij de constructieve kracht destructief dreigt te worden - tenzij jij zelf zorgt voor nieuwe stuwing. Doe je dat niet, dan zie je dat dromen en idealen vanaf die leeftijd verdampen en dat we of gaan rebelleren (actief destructief) of de hoop opgeven en onze tijd uitzingen (passief destructief). 

Impact hebben - het realiseren van een constructieve droom is een (levens)weg, die veel energie vraagt. Heb je geen toegang tot je eigen energiebron, dan zullen je idealen uiteindelijk uitdoven.

De Taoïsten leren door naar de natuur te kijken. Als seksuele energie de kracht in zich draagt om een nieuw mens te creëren, dat 28 jaar lang gezond en wel in de werkelijkheid kan verschijnen, wat zou er dan allemaal mogelijk zijn als je deze seksuele energie voor jezelf zou gebruiken. In Nederland krijgt een vrouw gemiddeld 1,49 (9)  kinderen, dus is er alle ruimte om de resterende seksuele energie voor jezelf te leren gebruiken. Gebruik je alle energie voor jezelf, dan stop je het aftakelproces omdat je iedere keer een beetje nieuwe stuwing aanmaakt. Zo ontstaat er het overschot aan energie, die nodig is om de volgende stap in de evolutie te voltrekken. Door wijs met de verschillen tussen man en vrouw om te gaan, dus door er gebruik van te maken in plaats van ze te betwisten of te onderdrukken, overstijgen we uiteindelijk onszelf.