De Zeven Sluiers

Versluieren versus Ontsluieren

De zeven sluiers kun je zien als zeven intimiteitsstappen die elkaar logischerwijs opvolgen bij het opbouwen van een liefdesrelatie. Het respecteren van de sluiers zorgt ervoor dat zowel de fysieke als de emotionele intimiteit in gelijke mate toeneemt, zodat er een stevige basis wordt gelegd voor een langdurige, seksuele liefdesrelatie. De zeven sluiers zijn ook zeven energetische beschermlagen die over je neerdalen als je opgroeit. De afstand met je ouders wordt immers steeds groter en zij kunnen niet langer 24/7 over je waken, dus nemen de sluiers die beschermende taak over. Zij sluiten zich bij gevaar en gaan open als je iemand ontmoet die je meer dan leuk vindt. Dat noem je het Ontsluieren. In dit artikel lees je meer over het belangrijke proces dat eraan vooraf is gegaan: het Versluieren.

De Zeven Sluiers: De Versluiering

De Zeven Sluiers zijn onder andere de zeven intimiteitsstappen die je zet, vanaf het eerste oogcontact tot het maken van een liefdesbaby. Idealiter worden die zeven stappen op natuurlijke wijze gerespecteerd, zodat er binnen een liefdesrelatie een gezonde balans ontstaat tussen zowel seksuele als emotionele intimiteit. Dit noem je het Ontsluieren: bij elke stap die je dichterbij elkaar komt opent zich een sluier, zodat je uiteindelijk op elk gebied kunt samensmelten.
Mede dankzij Reinoud Eleveld wordt deze kennis zo langzamerhand gemeengoed. Wil je meer weten over het ontsluieren? Lees dan het gratis e-book ‘De Zeven Sluiers van Liefde en Seksualiteit’.

Veel minder bekend zijn we nog met het fenomeen Versluieren: de periode die vooraf gaat aan het Ontsluieren. Tijdens het Versluieren dalen de sluiers over je neer: een natuurlijk proces dat elk mens doormaakt. De Sluiers zijn naast intimiteitsstappen ook energetische beschermlagen die over je neerdalen, zodat we veilig onze wereld kunnen vergroten. De afstand tussen ouders/verzorgers en jijzelf wordt tijdens het opgroeien immers steeds groter en dus heb je een andere vorm bescherming nodig: de sluiers nemen die taak over, mits ze in zijn geheel over je neer zijn gedaald.

Onze seksuele ontwikkeling begint eigenlijk al bij de conceptie. Als er iets seksueels is, is het wel de conceptie, zwangerschap en geboorte. In die levensfase vormt zich de eerste seksuele imprint. Seks leer je dus door het leven zelf en door wat je ouders je voorleven. Je bent ontstaan door seksuele energie. Een appel kun je eten omdat er ooit een bevruchting aan vooraf is gegaan: sex is all over the place.
Ben je op de juiste manier versluierd, ben je goed beschermd. Je kunt voelen waar je (seksuele) grenzen liggen en je bent op de juiste tijd op de juiste plek. Ook zul je op natuurlijke wijze kunnen ontsluieren als je iemand ontmoet die je meer dan leuk vindt en voluit kunnen genieten van je seksualiteit. Zijn niet alle sluiers meer heel of nooit geweest, gaat het altijd wringen op het gebied van seksualiteit.

Sluier een: de conceptie

De eerste versluiering vindt plaatst zo rond de conceptie, tijdens het afdalen van de ziel: een heilige, mystieke reis, waarbij je misschien wel ‘alles’ dat je weet achter je laat. Tussen de opgedane wijsheid en de aardse werkelijkheid komt een sluier, waardoor je je volledig op dit leven kunt richten.

De manier waarop jij gemaakt bent bepaald de kwaliteit van die sluier: was het een vluggertje, had je moeder ook een orgasme of ben je geboren uit een verkrachting? Dat maakt je geen goed of slecht mens, het bepaalt wel voor een deel je seksuele imprint en de kwaliteit van de sluier die over je neerdaalt.
Nu raken bij iedereen de sluiers in meer of mindere mate beschadigd. Daar ontkom je niet aan in de seksueel armoedige samenleving waarin we momenteel nog leven. Raakt deze sluier beschadigd, is het lastiger voor je om op de juiste tijd en plaats te verschijnen. Je zult waarschijnlijk vaak te laat of juist te vroeg, óf helemaal op de verkeerde plek komen opdagen. Vertaald naar je seksualiteit, zul je je eerder op de ‘verkeerde’ vallen.

Sluier twee: de geboorte

De volgende fase van je reis is de geboorte. Elke geboorte is anders en altijd is het weer een spannend moment. Er zijn namelijk drie gevaarlijke fases in ons leven waarbij we meer kans hebben om te overlijden, te weten: de (indrukwekkende) geboorte, de (overmoedige) adolescentie en het (gebrekkig) oud worden.
Jij leest dit, dus je hebt je geboorte overleefd. Een geboorte waar van alles goed is gegaan en waar ook dingen beter hadden gekund. Wordt er tegenwoordig gewerkt met een bevallingsplan, tot voor kort was dat niet aan de orde en moest je moeder veelal bevallen zoals de dokter het graag wilde.

De geboorte door het vaginakanaal is de tweede versluiering.
Als de tijd is gekomen dat de baby geboren wil worden, komt hij of zij meestal via het geboortekanaal. Tijdens de geboorte ervaar je als baby zo immense natuurkrachten: je hoofd wordt samengedrukt, er is slijm, vocht, soms bloed en je hoort de geluiden die je moeder maakt. Door dit (heftige) geboorteproces leer je als baby wat vaginaseksualiteit is.
Mis je door bijvoorbeeld een keizersnede dit hele proces, dan doe je in wezen niet alle kennis over de zeven sluiers op. Je wordt niet goed ingewijd in vagina-seksualiteit en de tweede sluier daalt niet in zijn geheel over je neer.

Je kunt je dan vele jaren later onzeker of zelfs angstig voelen tijdens penetratie-seks, zonder dat je weet waarom. Dat geld voor zowel man als vrouw. Een vrouw kan vaak moeilijker haar grenzen voelen en dus aangeven. Je hebt bijvoorbeeld moeite met je overgeven en genieten van vaginale seks, omdat je onbewust de dierlijke lessen mist (een vrouw die baart wordt teruggeworpen op haar zoogdierbrein), over de beleving aan de binnenkant van de vagina. Ook een man kan moeite hebben met begrenzing en gedraagt zich dan niet altijd even hoffelijk als hij de vagina penetreert.

Vagina-seksualiteit
Omdat vagina-seksualiteit zo intens kan zijn, kun je in de angst schieten. Je hebt geen idee hebt waar het naartoe leidt, wat zich uit in bijvoorbeeld bevriezing bij penetratie. Je hebt niet ervaren dat er na de storm weer stilte komt. En zoals bij elk trauma dat je in je leven oploopt, wil je daar niet naar terug. Dus als je bij de geboorte een trauma hebt opgelopen en je hebt later in je leven penetratie-seks, is de kans groot dat jij je afsluit voor wat er in de vagina gebeurt. Je trekt je (onbewust) terug boven je middenrif, je geniet niet of nauwelijks en je orgastisch vermogen neemt af.
Als man kun je een onbestemd gevoel hebben als je in de vagina bent: je zou bij wijze van spreken opgeslokt kunnen worden. Dus klaar je de klus (onbewust) zo snel mogelijk.

Sluier drie: het afnavelen

Na een natuurlijke geboorte ligt de baby tussen de benen van de moeder. Sommige moeders drukken meteen na de geboorte de baby tegen hun borst. Anderen kijken met verwondering naar het wonder dat net is geboren of ze laten het over aan de vroedvrouw wat er met hun baby gebeurt.
Soms is het mogelijk dat de baby direct bij de moeder wordt gelegd, ook na een keizersnede. Soms is dat niet mogelijk of was het niet de gewoonte.
Ligt je als gezonde baby tussen de benen van je moeder en mag jij je natuurlijk instinct volgen, dan beweegt je over het naakte lijf van de moeder naar haar borsten.

Als een moeder ook haar natuurlijk instinct kan en mag volgen, is ze óf naakt bevallen óf ze heeft ondertussen haar buik en borsten ontbloot.
De baby wurmt zich een weg omhoog, over de buik naar de borst en ervaart hoe bloot op bloot met een seksuele lading voelt. Een bevalling is immers een seksueel iets. De moeder die net vanuit een oerkracht is bevallen, die haar baby half huilend, half lachend, half euforisch, half verdoofd en half nat aanraakt. Streelt. Die jou (hopelijk) dolgelukkig welkom heet en onvoorwaardelijk van je houdt.

Dit hele proces raakt verstoord als je weggehaald wordt, omdat je meteen gewassen of gewogen wordt, of als je medische zorg nodig hebt. Natuurlijk gaat medische zorg voor én het laat sporen na: je raakt het vermogen om te kunnen genieten van natte seks (deels) kwijt. Het gehele naakte lichaam aan mogen raken met handen en mond en de opwinding die daarbij vrijkomt, kan dan te overweldigend zijn. Je bent geneigd om deze fase in je seksuele ontwikkeling over te slaan, waardoor je eerder tot penetratie-seks overgaat dan goed voor je is. Dit is niet iets moralistisch, maar heeft te maken met het kunnen voelen van je eigen grenzen: ben je goed beschermd door de sluier die over je is neergedaald, of niet?
Misschien had je als kind een hekel aan vieze, natte handen. Of aan glibberige substanties zoals (natte) klei, smurfensnot of ‘silly putty’. Je handen niet vies willen maken is eigenlijk onnatuurlijk voor een kind. Dat kan door het geboorteproces komen maar natuurlijk ook door de opvoeding.

Luister je liever een podcast over het Versluieren? Dan staat hier een serie van drie voor je klaar.

Sluier vier: het aankleden

Idealiter ben je als pasgeboren baby zelf omhoog gekropen, lig je op de buik en sabbel je aan de tepel. Door de zuigkracht van de baby wordt de baarmoeder van de moeder gestimuleerd en als het goed is komt de placenta vrij. Langzaam kalmeren moeder en kind. De baby ligt bloot aan de borst met handdoeken om hem of haar heen. Het adrenaline-peil van, de handdoeken worden vochtig en koud. Het is tijd voor de volgende versluiering: moeder en kind worden gewassen en krijgen kleren aan, waardoor de fysieke afstand weer iets groter wordt.

Natuurlijk wordt de baby meerdere keren per dag gevoed, maar tijdens het geven van borst- of flesvoeding is er veel minder huidcontact.
De borst blijft nog een heel aantal jaren belangrijk. Menig kinderhandje duikt geregeld onder moeders truitje als het bijvoorbeeld verlegen is. Zo wordt bij (gezonde) spanning het contact met de borst weer opgezocht, net als het onder moeders rok duiken.

Heb je (bijna) geen borstvoeding gehad, kan de sluier niet in zijn geheel over je neerdalen. Dan kan het zijn dat je bij het Ontsluieren te snel door de fase van ‘onder de kleren vrijen’ gaat. Van zoenen en een beetje friemelen over de kleren heen, ga je sneller dan goed voor jou is, naar vrijen zonder kleren. Sla je het gefrunnik onder de kleren over, maak je eerder een verkeerde keuze. Want deze fase is naast zeer opwindend, ook het moment dat je kunt voelen of je eigenlijk wel verder wilt met deze persoon. Met andere woorden: is je sluier heel, kun je hier bepalen of de onderbroek aan blijft of uit gaat. Zo voorkom je dat je bij de verkeerde(n) in bed belandt, een soa oploopt of ongewenst zwanger raakt.
Heb je een miskraam of abortus moeten ondergaan, vind je het misschien fijn om naar deze podcast te luisteren.

Sluier vijf: naar school

Bij het opgroeien wordt de afstand tussen jou en je ouders steeds groter. Je logeert een keer bij opa en oma en je gaat onder andere naar school. School zou een veilige omgeving moeten zijn, maar dat is het niet. Zelfs niet als je fantastische herinneringen aan school hebt. In ons schoolsysteem word je namelijk gestimuleerd om zoveel mogelijk in je hoofd aanwezig te zijn. Het verlaten van je lichaam wordt beloond en het maken van fouten ‘gestraft’. Dat leidt (onbewust) tot een onveilig gevoel waarin je niet jezelf kunt en durft te zijn. Dit zorgt ervoor dat je minder leert dan zou kunnen en leidt gemakkelijk tot uitsluiting en pestgedrag.

Kinderen en volwassenen leren namelijk het snelst al de omgeving veilig genoeg voelt om fouten te maken. Iemand die bang is om iets fout te doen zal verkrampen en zich inhouden uit angst gepest te worden. Of juist de boel op stelten proberen te zetten om te voorkomen dat hij of zij uitgelachen wordt. Je veilig voelen kun je alleen als je in je lichaam aanwezig bent. Je lichaam is je kompas die je de juiste richting wijst. Ben je echt aanwezig in je lichaam, voelt dat als thuiskomen. Dat klinkt misschien wat saai, maar het is het ideale uitgangspunt om alles wat je wilt te ontdekken in je seksualiteit. Je hebt immers een goede verbinding met jezelf, waardoor je kunt voelen én aangeven wat je grenzen zijn. Grenzen voel je als je op de juiste manier versluierd bent, of als je de sluiers heelt. Het fijne is dat iedereen zijn of haar eigen sluiers kan helen. Zelf door solo te sluieren of in een groep tijdens de jaartraining.

Thirza, Marie-Louise, kim, Jeanne en Annette hebben hun sluiers geheeld. Klik op hun naam voor hun ervaring.

Sluier zes: Eigen verantwoordelijkheid

Je draagt steeds meer eigen verantwoordelijkheid door zelf te bepalen of je wel of niet je jas aan doet en met wie je wilt spelen. Of je probeert dat zelf te bepalen. Voor andere zaken blijven je ouders verantwoordelijk. Zoals bijvoorbeeld voedsel, een warm dak boven je huis, kleding, scholing en veiligheid.
Veiligheid blijft ten allen tijde de verantwoordelijkheid van de volwassenen: ouders, leraren en begeleiders. Altijd. Bij kinderen zijn immers nog niet alle sluiers over hen neergedaald en dus zijn zij nog niet in staat om volledig voor hun eigen veiligheid zorg te dragen. En zelfs met alle sluiers om je heen gedrapeerd valt het niet mee om veilig te blijven, want de wereld is nogal gecompliceerd geraakt. De afstand tussen jou en je ouders/verzorgers wordt groter, maar als je angstig bent of aandacht nodig hebt, doe je weer een beroep op hen.

Toch word je op natuurlijke wijze nieuwsgierig naar andere kinderen op school of op de BSO. Er wordt nog goed op je gepast door je vrijheid te kaderen, maar daarbinnen vind je steeds meer je eigen weg. Je huilt niet meer als mama of papa weggaan en je begint aan het opbouwen van je sociale context. Je bent nog steeds gericht op de veiligheid en intimiteit die het gezin biedt, maar je gaat steeds zelfstandiger op pad en ouders kunnen het kind niet meer constant in de gaten houden. In onze (seksueel armoedige) samenleving loop je dan het risico dat andere mensen seksueel grensoverschrijdend gedrag vertonen.
Was het ooit genoeg om te kunnen beoordelen of je bepaalde bessen wel of niet kon eten, of een boot genoeg drijfvermogen had en bij wie je een ambacht wilde leren. Tegenwoordig moet je oppassen voor sexting, vereenzaming, schooluitval, burn-out en depressie, om maar iets te noemen.

Het kan je overkomen dat kinderen die zelf seksueel grensoverschrijdend gedrag hebben meegemaakt, jou seksueel benaderen. Dan kun je ernstig in de problemen komen. Als ouder moet je daarom kunnen voelen: ‘Waar is mijn kind en is het veilig?’
Zaken waar veel ouders niet adequaat mee om kunnen gaan, omdat hun tegen sluiers beschadigd zijn geraakt en toch blijft het hun verantwoordelijkheid. Het kan immers niet de verantwoordelijkheid van het kind zijn.
Krijgt een kind te maken met afpersing, mishandeling of misbruik, kun je je als ouders niet in onschuld wanen. Op een bepaald niveau of bepaalde frequentie hoor je als ouder te weten waar het kind zich bevindt, met wie het omgaat en of het lekker in zijn vel zit.
Het klinkt keihard, zeker als jouw kind iets is overkomen dat je met alle liefde had willen voorkomen. Mocht jij of jouw kind iets zijn overkomen, wees dan lief voor jezelf en voor je kind. Je kunt niet alles voorkomen in de grote, seksueel grenzeloze wereld waarin we nu leven. Bovendien is het trainen van ‘je zesde zintuig’ al helemaal niet aan de orde. Dat wordt eerder belachelijk gemaakt dan ondersteund.

Liefde is dus niet altijd genoeg. Wil je de verantwoordelijkheid kunnen blijven dragen als je kind zich buiten je gezichtsveld bevindt, moet je cordon sanitaire op orde zijn: je persoonlijke ruimte (ongeveer een armlengte om je heen) moet gevuld zijn met jou.
Wil je daarnaast dat je kind jouw (waarschuwende) woorden serieus neemt, zullen jouw hoofd, hart en bekken in één lijn moeten staan en met elkaar samenwerken, anders zal je kind je niet horen. Waarschuwingen of aanwijzingen vanuit het hoofd worden gemakkelijk genegeerd. Als de ouder niet op zichzelf kan vertrouwen, omdat er sprake is van een vervorming van de verticale as, zal het kind de ouder ook niet (durven) vertrouwen en zoekt het een andere vorm van veiligheid. Bijvoorbeeld in de vorm van (verkeerde) aandacht.

Dus ook al gebeuren er ongewenste situaties buiten het gezin, de ouders zijn altijd verantwoordelijk. Werken je hoofd, hart en bekken goed met elkaar samen, mag je er op vertrouwen dat je precies te horen krijgt wat je moet horen. Ziet wat je moet zien en dat er wordt uitgesproken wordt wat er gezegd moet worden. Dat hoef je niet alleen te doen, het gebeurt net zo vaak via andere volwassenen: ‘It takes a village to raise a child’.
Is de zesde sluier in zijn geheel over je neergedaald, kun je op een wijze manier beslissen of je kinderen wilt en met wie. En ben je in staat om ze de veiligheid te bieden die ze nodig hebben. Daarom is het zo belangrijk dat je alsnog je sluiers heelt met de Jaartraining of zelf Solo Sluieren.

Sluier zeven: een liefdesbaby

De sluiers beschermen ons en houden ongewenste bezoekers op afstand én ze kunnen zich openen als je iemand meer dan leuk vindt. Ben je in zijn geheel versluierd, zul je ook op natuurlijke wijze willen ontsluieren. Dat betekent dat je geen haast wilt maken om zo snel mogelijk penetratie-seks te hebben. Dat heeft niets met moralistisch zijn te maken, maar met je eigen veiligheid en genot.
De laatste sluier daalt bij elk kind op een ander moment neer. De liefdesbaby is uitgegroeid tot puber of jongvolwassene en het ontsluieren met een vriendje of vriendinnetje kan beginnen. De zevende sluier die over je neerdaalt is tevens de eerste sluier die zich opent als je een ander speciaal iemand ontmoet. Zoals je af en toe nog een laatste blik op je ouderlijk huis werpt, zo worden diezelfde ogen gevangen door een ander stel ogen en de dans van het ontsluieren kan beginnen.

Het ontsluieren is dus feitelijk tegenovergesteld aan het versluieren. De zevende sluier die over je neerdaalt (versluieren) is de eerste die je opent (ontsluieren). De zesde versluiering is de tweede sluier die zich opent (ontsluiert) voor een ander. Door voor elke sluier de tijd te nemen kun je voelen of je echt met deze persoon verder wilt. En het biedt de mogelijkheid om gescheurde sluiers te helen. Omdat we hier geen notie van hebben en eigenlijk allemaal met scheuren in de sluiers rondlopen, zijn we niet in staat om de wijsheid van de sluiers te respecteren. Daar heb je kennis en een bepaalde heelheid voor nodig. De kennis druppelt langzamerhand onze samenleving binnen en ook jij kunt daar van profiteren. Meer daarover lees je in het e-book ‘De Zeven Sluiers van Liefde en Seksualiteit‘.

Video over de Zeven Sluiers van Liefde en Seksualiteit: