De vergeten kracht van vrouwelijke seksualiteit

Wat we zijn kwijtgeraakt - en hoe we dat weer terugkrijgen

Vrouwelijke seksualiteit is een taal die we vaak niet meer goed verstaan. Niet omdat ze verdwenen is, maar omdat ze overstemd is geraakt. Door tempo. Door prikkels. Door een seksueel script dat vooral gericht is op doen, op presteren, op effect. Terwijl het vrouwelijke begint bij zijn. Bij voelen. Bij vertragen.

In een wereld waarin seks vaak klinkt als een sprintje richting climax, voelen veel mensen: er mist iets.
Want ergens onder die snelle beelden en opgefokte verwachtingen, leeft een ander weten. Een ander ritme. Een andere vorm van contact.

Wat we onderweg zijn kwijtgeraakt

Seksualiteit is steeds vaker iets geworden dat ‘moet’.
Je moet zin hebben. Er iets van maken. Er aantrekkelijk uitzien. Er van genieten (maar ook niet te veel).
En ergens in dat hele verhaal is iets essentieels stilletjes naar de achtergrond verdwenen.

Niet alleen voor vrouwen. Ook voor mannen. Ook voor stellen.
We zijn het vrouwelijke aspect van seksualiteit een beetje kwijtgeraakt: de vorm die niet versnelt, maar vertraagt. Die niet wil nemen, maar durft te ontvangen. Die niet begint bij doen, maar bij durven voelen.

Wat is vrouwelijke seksualiteit dan?

Nou… niet ‘roze’. En ook niet per se ‘vrouw-zijn’.
Niet zachtjes kreunen op het juiste moment. Niet een glansrol in de slaapkamer waarin je net de juiste mix van verleidelijk en beschikbaar belichaamt.

Vrouwelijke seksualiteit is geen stijl. Geen script.
Het is een kwaliteit. Een ritme. Een andere manier van aanwezig zijn.

Ze leeft in je bekken. In je adem. In de delen van je lijf die je misschien een beetje bent vergeten.
Ze is zachtheid zonder verdwijnen. Ontvankelijkheid zonder afhankelijkheid.
Ze vraagt niet om trucjes. Ze vraagt ruimte.

En ja, soms betekent dat: niet méér willen, maar minder moeten.
Vertragen. Afdalen. Zakken in jezelf. Zelfs als dat ongemakkelijk voelt.

Het vrouwelijke hoeft zichzelf niet te bewijzen.
Ze wil gevoeld worden.

Waarom het niet aan jou ligt

Wanneer vrouwelijke seksualiteit weinig ruimte krijgt, ontstaan er vaak patronen die verwarrend kunnen zijn.
Misschien herken je er een of meer:

• Je hebt seks, maar voelt je niet echt verbonden.
• Je wil wel voelen, maar het lukt niet.
• Je merkt dat je lijf andere signalen geeft dan je hoofd.

Voor veel mensen – en vrouwen in het bijzonder – is ontvangen een vergeten kunst.
Niet omdat ze het niet kunnen. Maar omdat er weinig ruimte is om het te oefenen, te verkennen, te ontdekken.
Vaak ontbreekt gewoon de bedding. De rust. De uitnodiging.

En daarin ben je niet alleen.
Je bent niet stuk. Je bent niets vergeten dat je niet opnieuw kunt terugvinden.
Je mist misschien alleen de taal — of de ruimte om haar weer te horen.

Even persoonlijk

Ik – als vrouw – heb dit ook moeten leren.
Lange tijd leefde ik volgens het beeld dat me was aangeleerd: een man heeft altijd zin, en als vrouw was je ‘goed’ als je daar aan kon voldoen.

Ja, het werd heus wel gezegd dat vrouwen ook verlangens mochten hebben. Maar ik vond dat ingewikkeld. Dat dat mocht. Dat ik iets mocht willen — en niet alleen iets moest geven.

En als ik het al voelde, dan wist ik nog niet hoe ik het moest aangeven.
Niet zolang we seks hadden op de ‘mannelijke’ manier: snel, doelgericht, zonder veel afstemmen.
Het ging me te snel. Het raakte me niet.
Of beter gezegd: het raakte me wél, maar ik had niet geleerd hoe ik daarmee mocht zijn.

Begrijp me goed: ik genoot soms echt van die vorm van seks.
Maar er was ook een deel van mij waar geen ruimte voor was.
Een dieper deel. Een stiller deel.
Een deel dat wilde openen, niet presteren.
Dat wilde voelen, niet voldoen.

En ik moest leren: dát deel is niet raar. Niet moeilijk. Niet te veel.
Het is gewoon… vrouwelijk. En het verdient evenveel plek.

Thuiskomen in het vrouwelijke

Vrouwelijke seksualiteit is geen vaardigheid die je ‘onder de knie’ moet krijgen.
Ze is een stroom die zich laat voelen zodra er veiligheid is. Aandacht. Tijd.

Voor vrouwen kan het betekenen: leren luisteren naar je eigen ritme.
Thuiskomen in je bekken. Niet meer leven boven het middenrif.
Voelen, in plaats van voldoen.

Voor mannen kan het betekenen: ruimte maken voor zachtheid.
Afstemmen. Vertragen. Soms zelfs loslaten wat je dacht dat er van je verwacht werd.

Voor stellen opent het een ander soort contact.
Waarin seksuele energie niet per se draait om ‘zin’, maar om verbinding.
Een plek waar je opnieuw mag leren ontmoeten.
Niet altijd vanzelf, maar vaak verrassend écht.

Seksualiteit als bron van levensenergie

Seksualiteit wordt nog vaak gezien als iets ‘los’ van het leven. Iets dat je erbij doet.
Maar eigenlijk is het niets minder dan levensenergie. De stroom die jou verbindt met je lichaam, met je verlangen, met je vitaliteit.

Wie het vrouwelijke aspect van seksualiteit weer toelaat, merkt dat er iets begint te bewegen.
Niet per se in de vorm van ‘meer seks’, maar in de vorm van meer léven.

Meer ruimte. Meer adem. Meer contact — ook met jezelf.

Een taal die je lichaam nog kent

Je hoeft vrouwelijke seksualiteit niet te worden.
En je hoeft haar ook niet te begrijpen voordat je haar voelt.

Want je lichaam weet het allang.
Je adem. Je huid. Je bekken.

Wat helpt, is zachtheid. Vertraging.
En vooral: jezelf de tijd geven om te luisteren.

Vrouwelijke seksualiteit is geen trucje.
 Geen strategie. Geen prestatie.

Ze is een herinnering.
Een weg terug. Naar jezelf.

Bemin Jezelf en Elkaar,

Judith Bruin

Oprichter Sacred Sex Academy

en Sexual Healing