Ik moest mijn best doen om mijn geduld te bewaren

‘Ik heb dat gewoon af en toe nodig.’​

‘Wat?’

‘Zo’n gesprek, zo’n cyclus eigenlijk.’

Afgelopen weekend hadden we weer ‘zo’n’ gesprek, na een paar afstandelijk weken.

In mijn beleving is het meer een monoloog, waarbij ik mijn best moet doen om mijn geduld te bewaren.

Ik stel vragen, vraag door, geef opties, maak een samenvatting, vraag of het klopt. Zo niet, moeten we weer andere woorden vinden.

Toch fijn om te horen dat hij het als een gesprek ziet. Geen gemakkelijk gesprek en zeker niet iets waar hij naar uitkijkt, maar wel iets wat zo af en toe nodig is.

Deze ronde hebben we (op een diepere laag) geleerd hoe belangrijk het is om eerlijk te zijn.

Ik vroeg op het einde namelijk aan hem: ‘Wat wil je NU het liefst?’

Waarop hij zei te willen slapen

Dat was niet zo, voelde hij zelf ook wel. Dus vroeg hij aan mij wat ik het allerliefste wilde.

‘Naast jou liggen’. Dat was waar ik behoefte aan had, maar ik wist niet zeker of dat mogelijk was.

Omdat ik eerlijk was (niet altijd makkelijk) kwamen we weer nader tot elkaar

En omdat ik benoemde dat hij niet helemaal eerlijk was (moest even landen) is er iets in onze relatie getransformeerd.

Eerlijk én tegelijkertijd voelen in het moment (dus je niet verschuilen achter de krant of tv, maar elkaar aankijken) is voor ons de grootste uitdaging én de grootste mogelijkheid tot groei.

Doe ik dan alles goed en hij alles fout? Nee, ik neem alleen wel vaak het voortouw (vind ik niet altijd even leuk).

Alles begint immers met eerlijk zijn over wat je voelt

Moet je natuurlijk wel kunnen voelen.

Meld je hier in.

Of lees eerst meer info op deze pagina. 

Bemin jezelf,

Judith Bruin