Veel mensen dragen onbewust een spanning mee in hun lijf die zijn oorsprong vindt in de seksuele dynamiek van hun gezin van herkomst. Geen zichtbaar trauma, geen uitgesproken afwijzing — maar een gebrek aan bedding, taal en aanwezigheid.
Dat leidt tot een vorm van onveiligheid. Spanning en verkramping, die doorleeft.
In relaties. In aanraking. In intimiteit.
In een lichaam dat alles. onthoudt.
In de meeste gezinnen was seksualiteit geen gespreksonderwerp.
Of alleen functioneel.
Ouders die hun best deden om hun kinderen goede voorlichting te geven,
terwijl hun eigen seksuele relatie al jarenlang stroef, afstandelijk of ongemakkelijk was geworden.
Wat daarin werd doorgegeven, gebeurde zelden bewust.
Er werd weinig opgedrongen —
maar er werd ook weinig aangereikt.
Door de afwezigheid van kennis of taal,
vormde zich een duidelijke maar onzichtbare boodschap:
seksualiteit hoort erbij, maar niet vrijuit. Het vraagt om beheersing.
Het lichaam is belangrijk, maar ook gevaarlijk.
Verlangen is er, maar moet worden gereguleerd.
Zonder openheid, zonder afstemming, zonder bedding
past het lichaam zich aan. Aan dat wat vermeden moet worden.
Zo ontstaat er een seksuele imprint, die niet van jou is, maar die je overneemt.
Je lichaam leeft door met verkramping.
Grenzen krijgen geen taal.
Verlangen blijft iets eenzaams.
Maar wat niet gevoeld mocht worden, of waar je geen woorden voor hebt,
blijft bestaan — als spanning onder het oppervlak.
Aan de buitenkant lijkt alles in orde.
We weten hoe seksualiteit werkt.
We beschikken over kennis, beelden, keuzes.
Maar ergens daartussen ontstaat een kloof.
Tussen verwachtingen en realiteit.
Tussen weten en voelen.
Tussen vrijheid en ontspanning.
Tussen beschikbaar zijn voor de ander,
en trouw blijven aan jezelf.
Het lichaam laat iets anders zien dan het hoofd begrijpt.
We verkrampen waar ruimte nodig is.
We verdwijnen waar bedding nodig is.
Niet omdat we het verkeerd doen,
maar omdat ons systeem zich ooit zo heeft gevormd.
Deze spanning is geen fout.
Geen blokkade die moet worden opgelost.
Maar een aanwijzing. Je lichaam is je kompas.
Voor ouders die zelf geen taal hadden.
Voor gezinnen waar kwetsbaarheid geen plek kreeg.
Voor een cultuur waar seksuele gezondheid gelijk staat aan seksuele vrijheid ...
Het lichaam past zich altijd aan —
om veilig te blijven, om te functioneren,
om erbij te horen.
Maar wat je ooit heeft beschermd,
werkt nu tegen je.
Zodra je intiem wordt met een ander- en de verliefdheidsfase voorbij is,
worden oude patronen zichtbaar. Voelbaar.
Een partner raakt iets aan dat diep in het systeem ligt opgeslagen.
Een aanraking, een stilte, een verwachting —
en het lichaam reageert.
Niet op de ander,
maar op wat het zich herinnert.
En juist in relaties wordt die spanning tastbaar:
in het verdwijnen van verlangen,
in het sluiten van het lichaam,
in het niet kunnen aangeven wat je voelt of nodig hebt.
Seksualiteit vraagt om aanwezigheid.
Niet alleen met de ander,
maar eerst met jezelf.
Wat je nodig hebt,
is geen nieuwe techniek, andere standjes of sexy lingerie,
maar een andere manier van zijn.
Ruimte om te vertragen.
Te luisteren naar wat je lichaam je vertelt.
Te erkennen dat heling niet begint met doen,
maar met voelen.
Het lichaam weet de weg.
Als er ruimte komt om opnieuw af te stemmen,
op eigen tempo, eigen grenzen, eigen waarheid.
Wanneer het lichaam zich veilig voelt,
kan seksualiteit weer worden wat het in de kern is:
een levend veld. Een ont-moeting.
Wat ooit voor spanning heeft gezorgd,
mag langzaam weer bedding worden.
Meer leren? Probeer de gratis Proefmaand aan de Sacred Sex Academy.
Bemin Jezelf en Elkaar,
Judith Bruin
Oprichter Sacred Sex Academy
en Sexual Trauma Healing