Ze leidt je terug naar jezelf.
Je leert niet om iets te ‘doen’. Je leert om bedding te zijn. Aanwezig. Belichaamd. Echt.
Als mens. Als lichaam. Als veld.
Vrouwen komen binnen met een verlangen:
Ik wil ruimte houden voor een ander.
Maar het werk keert zich eerst naar binnen.
Je gaat ontdekken dat juist jij die ruimte bént.
En door die volledig in te nemen geef je feitelijk het voorbeeld aan de ander. Ook die kan dan zakken.
Want hoe kun je bedding zijn voor een ander, als je niet zelf gedragen wordt?
Hoe kun je bij het lichaam van een ander zijn, als je je eigen lijf nog overslaat?
Deze opleiding maakt niets ‘groter’. Ze maakt het echter. Dieper. Trager.
Wat ze aanraakt is niet je ambitie — maar je zijn.
Dit is geen opleiding waarin je iets moet ‘worden’.
Integendeel. Ze nodigt je uit om je te ontwikkelen. Rollen en maskers af te leggen.
De neiging om te fixen verdwijnt. De wil om het goed te doen ook.
Wat overblijft is geen leegte. Het is ruimte.
Een lichaam dat niet meer haast.
Een stem die niet meer hoeft te overtuigen of iets op te lossen.
Emmelie::
“Ik dacht dat ik beter moest worden. Maar ik leerde: ik mag eindelijk landen in wie ik altijd al was.”
Je hoeft niet te veranderen. Maar te verschijnen.
En als je werkelijk verschijnt — als lichaam, als bedding, als mens — dan verandert alles.
Niet door wat je doet, maar door wie je bent.
De verandering is niet luidruchtig. Maar onmiskenbaar.
Vrouwen vertellen dat ze minder zijn gaan praten,
omdat ze dieper zijn gaan ademen.
Dat ze niet meer over alles nadenken, maar gewoon weten.
Dat hun lijf sneller voelt of het een ja of nee is.
En dat hun grenzen zachter worden.
Maar ook duidelijker: hier eindig ik. Daar begint de ander.
Ze zeggen dat ze niet meer proberen het op te lossen — maar gewoon zijn.
En dat dát nu juist de sleutel blijkt te zijn.
Want dit werk gaat niet over techniek.
Het gaat over toon. Over trilling. Over innerlijke ruimte.
Niet over handelingen, maar over staat van zijn.
Je leert werken met en vanuit het lichaam.
Aanwezig zijn bij een ander zonder het over te nemen.
Inner Healing Touch als taal van aanraking,
die niet iets doet, maar iets opent.
Je leert vertragen. Voelen. Zakken.
Zacht blijven, ook als het spannend wordt.
Maar misschien nog belangrijker dan wat je leert,
is wat je afleert.
Je laat los dat je iets moet oplossen.
Dat je iets moet ‘doorgeven’.
Je ontdekt dat echte aanwezigheid op zich al helend is.
Dat jouw zachtheid, jouw belichaamde zijn, bedding ís.
Het is niet wat je aanbiedt.
Het is wat je belichaamt.
De opleiding stopt niet bij je werk.
Ze sijpelt door in hoe je leeft.
In hoe je ademt als je partner iets raakt.
In hoe je bij je kind blijft zonder het te willen fixen.
In hoe je aanwezig blijft bij ongemak, zonder het te bagatelliseren.
In hoe je niet meer hoeft te ‘presteren’ — zelfs niet in gedachten.
Joanne::
“Mijn kinderen werden rustiger. Pas later had ik door dat het door mij kwam.
Ik werd zachter. Rustiger. Ik ben nu echt aanwezig.”
De opleiding is geen route naar een volgende stap.
Het is een belichaming.
Een thuiskomen in je eigen lijf.
In je eigen ritme. In je eigen waarheid.
Misschien verandert je werk van vorm. Misschien niet.
Sommigen blijven coachen of lichaamswerk geven — maar anders.
Vanuit eenvoud. Aanwezigheid.
Anderen kiezen voor minder sessies, meer ruimte.
Geen programma’s — maar afgestemde trajecten.
Maar wat altijd verandert:
Hoe jij er bént.
Coahees voelen het.
Dat er bij jou niets hoeft.
En juist dat alles uitnodigt. Oordeelloos.
Dat er niets geforceerd wordt — maar iets ontvouwt.
Omdat jij niet boven het werk staat, maar erin bent gezakt.
Zoë:
“Ik kreeg niet alleen nieuwe tools. En ik kreeg mezelf terug.”
“Het grootste cadeau was niet wat ik leerde — maar wat ik afleerde.”
Je hoeft niets meer te bewijzen.
Je werk verdiept zich vanzelf.
Omdat jij dieper aanwezig bent.
Ook dan kan dit werk je roepen.
Misschien werk je in onderwijs. In zorg. In kunst. In beleid.
Misschien werk je niet met mensen. Maar met systemen. Met protecollen.
Ook dan nodigt dit werk je uit.
Om jezelf te dragen.
Om zachtheid te belichamen zonder naïviteit.
Om waarheid te spreken, ook via je lichaam.
Het gaat niet om je functie.
Het gaat erom of je terug wilt naar je bron.
In jouw ritme. Door van buiten naar binnen te gaan.
Of van binnenuit te beginnen?
“Ik dacht: waar haal ik de ruimte vandaan? Maar het maakte ruimte in mij. En van daaruit werd alles lichter.”
“Ik was bang dat dit niet zou passen bij mijn praktijk. Maar mijn praktijk werd eigenlijk juist bedding - ook voor mij.”
“Ik had angst om mezelf kwijt te raken. Maar ik vond stukken van mezelf die ik al lange tijd kwijt was.”
Voor vrouwen die niet méér willen doen — maar voller willen zijn.
Voor vrouwen die voelen: sexual healing begint in mijn eigen lijf.
Judith Bruin,
Oprichter Sacred Sex Academy
en Sexual Healing.