- Wat je lichaam nog weet, ook als je hoofd het vergeten is
- Pre-verbaal trauma: wat is het precies?
- Hoe je lichaam opslaat wat je hoofd vergeet
- Seksualiteit en de imprint van schaamte of stilte
- Waarom cognitieve therapie hier niet werkt
- Inner Healing Touch: toegang tot het onzegbare
- "Hoe weet ik of dit voor mij is?"
- Werk je als professional met mensen?
Trauma vóór je herinneringen: waarom praten niet genoeg is voor heling
Wat je lichaam nog weet, ook als je hoofd het vergeten is
Degene die worstelen met diepgewortelde spanning, zelftwijfel of seksuele blokkades, zeggen iets als:
"Ik weet niet precies wat er gebeurd is... maar iets voelt niet veilig."
"Het is alsof ik al van jongs af aan iets mis..."
"Ik heb niks ‘ergs’ meegemaakt, maar toch zit er iets."
En dat klopt.
Want veel trauma ontstaat vóór je woorden had.
Vóór je herinneringen kon vormen.
Vóór je in staat was om te begrijpen wat er met je gebeurde — laat staan het te benoemen.
En als iets pre-verbaal ontstaat, kom je er met praten simpelweg niet bij.
In dit artikel lees je waarom praten (of cognitieve therapie) vaak niet volstaat bij pre-verbaal trauma, en hoe aanraking — via Inner Healing Touch — wel toegang geeft tot de laag waar heling écht begint.
Pre-verbaal trauma: wat is het precies?
Pre-verbaal trauma is trauma dat ontstaat in de periode waarin je nog geen taal had. Denk aan:
- de periode rond conceptie, zwangerschap en geboorte
- de eerste levensjaren (0-3), waarin je wel voelt maar nog niet alles begrijpt
- ervaringen die nooit zijn benoemd, maar wel intens zijn geweest
Het zenuwstelsel registreert deze gebeurtenissen wel degelijk.
En het lichaam slaat ze op.
Niet als duidelijke herinneringen, maar als gevoelens van onveiligheid.
Als het niet kunnen ontspannen.
Of als het gevoel dat je ‘altijd aan moet staan’.
Je hoeft dus niet te kunnen navertellen wat er gebeurd is — om wel te dragen dat er iets gebeurd is.
Hoe je lichaam opslaat wat je hoofd vergeet
Het lichaam is een meester in overleven.
Vanaf het prilste begin reageert je systeem instinctief op wat veilig is — en wat niet.
Als de sfeer in de baarmoeder gespannen is, of als een baby na de geboorte niet goed ontvangen wordt, dan voelt het lichaam dat.
Ook als daar geen woorden of bewuste herinneringen aan gekoppeld zijn.
Voorbeelden van zulke vroege imprinten:
- Je moeder was bang of depressief tijdens de zwangerschap
- Je bent verwekt in een onveilige of ongewenste situatie
- De bevalling was traumatisch of afstandelijk
- Er was weinig fysieke of emotionele nabijheid in de eerste levensmaanden
Het gevolg?
Je lichaam leert:
“Ik moet me aanpassen.”
“Ik mag er niet helemaal zijn.”
“Ik ben onveilig als ik voel wat ik voel.”
" Ben ik goed genoeg?"
En dat patroon blijft — vaak tot ver in de volwassenheid.
Seksualiteit en de imprint van schaamte of stilte
Een specifiek terrein waar pre-verbaal trauma vaak doorwerkt, is seksualiteit.
Niet per se door expliciete grensoverschrijding, maar juist door het ontbreken van een veilige bedding.
Velen zijn opgegroeid in gezinnen waar seksualiteit:
- niet besproken werd
- beladen of ‘vies’ werd gemaakt
- stilgezwegen of weggelachen werd
- als iets ‘gevaarlijks’ of ‘schaamtevols’ werd neergezet
Zonder dat iemand iets hoeft te zeggen voelen kinderen dit haarfijn aan.
En dus ontstaat er een innerlijk conflict, nog vóórdat er eigen seksuele ervaringen zijn:
- “Ik voel iets, maar het mag er niet zijn.”
- “Ik weet niet waarom, maar iets aan mijn lijf voelt fout of vreemd.”
- “Ik wil me verbinden, maar ik vertrouw mijn eigen lichaam niet.”
Dat is geen tekort aan zelfvertrouwen — dat is een diep opgeslagen afweer.
Waarom cognitieve therapie hier niet werkt
Veel therapieën en coachingstechnieken werken via het hoofd.
Via taal, analyse, begrip, en gesprek.
Maar bij pre-verbaal trauma is dat letterlijk niet mogelijk.
Er ís geen taal. Geen herinnering. Geen verhaal.
En dus kun je niet 'bij de oorzaak' komen.
Sterker nog: blijven praten over ‘wat er misschien gebeurd is’ kan het hoofd juist versterken in het vermijden van het voelen.
Want het lijf weet het nog wel.
Maar dat moet eerst veilig genoeg zijn om iets toe te laten.
Daar komt cognitieve therapie simpelweg niet.
Inner Healing Touch: toegang tot het onzegbare
Inner Healing Touch is een werkwijze die met zachte, respectvolle aanraking werkt.
Niet invasief. Niet seksueel.
Altijd met kleren aan, en volledig afgestemd op wat het lichaam aankan.
Door aanraking ontstaat er veiligheid op zenuwstelsel-niveau.
Zonder woorden. Zonder forceren.
En juist daardoor komt er ruimte voor heling — in de laag die voorheen onbereikbaar leek.
Typische ervaringen van cliënten:
- “Ik wist niet dat ik dit nog bij me droeg.”
- “Er kwam ineens verdriet naar boven, zonder dat ik wist waarom.”
- “Ik voelde eindelijk dat het niet mijn schuld was.”
Aanraking nodigt uit om te zakken.
Om het lichaam toe te staan zich te openen.
En om te ontmoeten wat geen taal heeft — maar wel heling vraagt.
"Hoe weet ik of dit voor mij is?"
Als je worstelt met blokkades waarvoor je geen duidelijke oorzaak kunt vinden…
Als je veel ‘aan jezelf hebt gewerkt’, maar nog steeds niet echt zakt…
Als je voelt dat er iets diepers zit, zonder er woorden voor te hebben…
Dan is Inner Healing Touch mogelijk precies wat je zoekt.
Je hoeft niets te kunnen.
Niets te weten.
Alleen te komen zoals je bent.
Werk je als professional met mensen?
Twee keer per jaar kun je de training Inner Healing Touch volgen.
Voor coaches, therapeuten, lichaamswerkers en andere begeleiders die:
- voelen dat praten soms niet genoeg is
- willen leren hoe aanraking helend kan werken bij trauma
- een veilige bedding willen bieden voor pre-verbale of vroege imprints
- Je leert:
- hoe je werkt met aanraking binnen duidelijke kaders
- hoe het zenuwstelsel veiligheid herkent
- hoe je trauma benadert zonder forceren of fixen
Lees meer of meld je aan voor Inner Healing Touch
Je hoeft het niet te herinneren om het te helen.
Je lichaam weet wat het nodig heeft.
Je bent welkom — ook zonder woorden.
Judith Bruin
Oprichter Sacred Sex Academy
& Sexual Trauma Healing